Η καμπάνια κατά του καρκίνου του μαστού συνεχίζεται από το “Άρτιον”
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος “Άρτιον” στο πλαίσιο της καμπάνιας του την πρόληψη του καρκίνου του μαστού έδωσε στη δημοσιότητα άρθρο της κας Μαρίας Τσικουδή – Καλαγκιά, με τίτλο «Αγάπησε το σώμα σου , αξιοποίησε τη “ντροπή”»…
Στην κοινωνία μας πολύ συχνά γίνεται λόγος για την πρόληψη διαφόρων καταστάσεων. Είναι αλήθεια όμως ότι τις περισσότερες φορές προβαίνουμε στη θεραπεία ενός ιατρικού προβλήματος ή μιας ψυχολογικής δυσκολίας χωρίς να έχουμε εξαντλήσει πλήρως το επίπεδο των προληπτικών εξετάσεων και του ελέγχου που προορίζεται για άντρες και γυναίκες.
Συγκεκριμένα οι γυναίκες έχει αποδειχθεί ότι αμελούν την διενέργεια προληπτικών εξετάσεων όπως ένα Pap – test για ψυχολογικούς λόγους που αφορούν την ντροπή ή το φόβο. Ντροπή σε νεαρές έφηβες ή γυναίκες που σχετίζεται συνήθως με μια ελλιπή σεξουαλική αγωγή που λαμβάνουν είτε στο οικογενειακό είτε στο σχολικό πλαίσιο και η οποία μεταφράζεται σε αναστολή μπροστά στην ιδέα να εξεταστούν από εξειδικευμένο ιατρό ακόμα και για τον καθιερωμένο προληπτικό έλεγχο ( ψηλάφιση μαστών, υπερηχογράφημα μαστών, pap-test). Αλλά για ντροπή μπορούμε να μιλάμε και για γυναίκες μεταξύ 25 – 45 ετών που αναβάλλουν επανειλημμένα την επίσκεψη στον γυναικολόγο τους για εξετάσεις απαραίτητες για την σωματική τους υγεία. Βέβαια είναι αλήθεια ότι πίσω από την ντροπή υποκρύπτονται και άλλα αίτια που συντελούν στην αναβολή ή αμέλεια μιας γυναίκας να εξεταστεί σε προληπτικό επίπεδο. Αυτά μπορεί να αφορούν πρακτικής φύσεως ζητήματα μια και όπως γνωρίζουμε ο προγραμματισμός μιας ιατρικής επίσκεψης απαιτεί κάποιο βαθμό οργάνωσης με αποτέλεσμα οι γυναίκες με πολλές προτεραιότητες σε σχέση με τα παιδιά τους και αρκετές επαγγελματικές υποχρεώσεις να δυσκολεύονται να προβούν σε προληπτικές εξετάσεις. Όσο φυσικά ανεβαίνει η ηλικιακή κατηγορία στην οποία ανήκει μια γυναίκα αυξάνεται και η ντροπή που νιώθει απέναντι στη διενέργεια γυναικολογικών εξετάσεων.
Το συναίσθημα της ντροπής είναι ένα κοινωνικό συναίσθημα που πηγάζει από την αίσθηση ότι μας βλέπουν και είναι συνδεδεμένο με το βλέμμα των άλλων είτε αυτό είναι πραγματικό είτε αυτό είναι φανταστικό. Δηλαδή έχει να κάνει με την δική μας αίσθηση ότι μας βλέπουν άσχετα από το αν οι άλλοι – και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο ιατρός- κάνει απλά τη δουλειά του. Όταν νιώθω ντροπή είναι γιατί κάποιος με βλέπει όπως είμαι, βλέπει κάτι σε μένα που θα ήθελα να μην υπάρχει και φοβάμαι ότι θα με απορρίψει για αυτό. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι η ντροπή πίσω από τις ιατρικές εξετάσεις μιας γυναίκας έγκειται σε βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις που αφορούν την αγάπη ή το μίσος αντίστοιχα προς το σώμα της, πεποιθήσεις που έχουν διαμορφωθεί από την επίδραση των γονέων, των συνομιλήκων και του ευρύτερου κοινωνικού περίγυρου.
Βέβαια θα πρέπει να σημειωθεί ότι το συναίσθημα της ντροπής έχει δύο όψεις. Αυτή η αίσθηση όταν εναλλάσσεται με το αίσθημα της αποδοχής και της αγάπης είναι από τα πιο δυνατά κίνητρα να εξελιχθούμε και να είμαστε πιο αυτόνομοι. Στην πορεία της ζωής μας η ντροπή θα πρέπει να ερμηνεύεται ως την παρακίνηση να ξεπεράσουμε ελλείψεις και στενά προσωπικά όρια. Άρα αυτό που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε την ντροπή απέναντι στις απαραίτητες και σωτήριες πολλές φορές εξετάσεις είναι να αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι και να τον αγαπήσουμε για όλα τα δυνατά και αδύνατα σημεία του. Να αγαπήσουμε το είναι μας όπως ακριβώς είναι και να προσπαθούμε να γινόμαστε ολοένα και καλύτεροι. Στην προσπάθεια μας αυτή σημαίνουσας επίδρασης είναι και ο ρόλος του ιατρού. Όσο πιο θετικός και φιλικός είναι μαζί μας τόσο πιο πολύ αισθανόμαστε αυτήν την αίσθηση αποδοχής και αγάπης προς το σώμα μας με αποτέλεσμα η συμπεριφορά μας ως προς τον προγραμματισμό της επόμενης εξέτασης να είναι όλο και πιο θετική. Αγαπάμε λοιπόν τον εαυτό μας σημαίνει αγαπάω, σέβομαι και αποδέχομαι το σώμα και το πνεύμα μου όπως είναι και το αποδεικνύω έμπρακτα και καθημερινά χωρίς αναστολές. Χρησιμοποιώ λοιπόν τη ντροπή μου ως κίνητρο να γίνω ακόμη πιο θετικός απέναντι σε μένα…
Μαρία Τσικουδή- Καλαγκιά
Ψυχολόγος Α.Π.Θ., ΜΒΑ
