Η πολιτική τόλμη και το fair play

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΒΗ |

Η όλη διαδικασία της αύξησης των ανταποδοτικών τελών, που εν τέλει εξελίχθηκε κυριολεκτικά σε θρίλερ, έχει και μια άλλη διάσταση, πέραν της αριθμητικής των ψήφων, αλλά και πέραν της ορθότητας ή μη των αυξήσεων στην παρούσα εξαιρετικά δύσκολη για όλους τους πολίτες οικονομική συγκυρία.

Ο καθένας δικαιούται και εφόσον συμμετέχει στον δημόσιο διάλογο υποχρεούται να έχει και να διατυπώνει τις απόψεις του για το αν αυτές οι αυξήσεις είναι δίκαιες ή άδικες, αν είναι υπέρογκες, αν ήταν επιβεβλημένες ή όχι, αν υπήρχαν εναλλακτικοί τρόποι εξεύρεσης πόρων και πολλά άλλα.

Υπάρχει, όμως, ένα ζήτημα διαχείρισης της πολιτικής, υπάρχει μια ηθική διάσταση στον δημόσιο διάλογο και στην τήρηση των κανόνων του fair play. Η απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής και εν συνεχεία της οικονομικής επιτροπής του δήμου Χίου, μπήκε στην βάσανο του δημόσιου διαλόγου, δέχθηκε τις επικρίσεις, υπήρξε αντιπαράθεση και διατυπώθηκαν οι διαφορετικές προτάσεις.

Όμως, στην κατάληξη της διαδικασίας, όταν δηλαδή επρόκειτο να ληφθεί η οριστική απόφαση, οι κανόνες του παιχνιδιού αιφνιδίως άλλαξαν. Λίγο πριν την ψηφοφορία στο δημοτικό συμβούλιο, «πήγαν περίπατο» η απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής, καθώς και της οικονομικής επιτροπής και ήρθε μια νέα ριζικά διαφορετική πρόταση, τουλάχιστον ως προς το ύψος των αυξήσεων.

Προφανώς, στην δημοτική αρχή επικράτησαν ύστερες σκέψεις, στην λογική «αφού θα δεχθώ που θα δεχθώ την όποια κριτική και επίθεση της αντιπολίτευσης, αλλά και των πολιτών, τουλάχιστον ας κάνω αυξήσεις τέτοιες, ώστε να υπάρχει ικανή μετρήσιμη μάζα στο οικονομικό αποτέλεσμα». Τούτο δε θα καταστεί ικανό επιχείρημα, για την δικαιολόγηση των αυξήσεων, σκέφτηκαν, αφού εκ του οικονομικού αποτελέσματος θα προκύψει και μετρήσιμο αποτέλεσμα στην διαχείριση των απορριμμάτων και στην βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών.

Μόνο που η δημοτική αρχή άργησε πολύ να το καταλάβει. Και κυρίως να το διαχειριστεί. Η τόλμη της να αναλάβει το όποιο πολιτικό κόστος μιας αντιδημοφιλούς απόφασης έπρεπε να συνοδευτεί και με την τήρηση των κανόνων του διαλόγου. Όφειλε αυτές τις προθέσεις της να τις εκφράσει εγκαίρως, να δημοσιοποιήσει την αλλαγή των προθέσεών της και να μην καταληφθούν εξαπίνης αντιπολίτευση, φορείς και πολίτες.

Τώρα, εκτός από το ότι θα δυσκολευτεί να δικαιολογήσει αυτές τις αυξήσεις θα πρέπει να δικαιολογήσει και την αιφνίδια αλλαγή στάσης, κάτι που έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στην διαδικασία απόκτησης του διατηρητέου ακινήτου. Μερικές φορές, τέτοιες «λεπτομέρειες» κάνουν την διαφορά.