Οι δραχμολάγνοι και η ρήξη

ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΒΑΛΙΔΑΚΗ |

Περιμένω να ακούσω, όπως κι εσείς, κάποια καλά νέα από το μέτωπο της διαπραγμάτευσης. Δεν θέλω καν να σκεφτώ το ενδεχόμενο της ρήξης με τους εταίρους και τους δανειστές της χώρας μας.

Πρώτα απ΄ όλα γιατί από το 1976 ο εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής οριοθέτησε την οικογένειά μας, λέγοντας «ανήκομεν εις την Δύσιν».

Ρήξη σημαίνει επιστροφή στα Βαλκάνια. Ρήξη και έξοδος από το κοινό νόμισμα σημαίνει εκτός από περιθωριοποίηση και φτώχεια άπειρα μεγαλύτερη από αυτή που βιώνει μεγάλη μερίδα του λαού μας. Αυτό ακριβώς είναι ότι κρύβουν οι δραχμολάγνοι.

Όταν μπήκαμε στο ευρώ ένα ευρώ άξιζε τριακόσιες σαράντα δραχμές και εβδομήντα πέντε λεπτά. Ποιος πιστεύει ότι η ίδια ισοτιμία θα διατηρηθεί πάνω από δυο μέρες μετά από μια έξοδο από το ευρώ;

Και φανταστείτε τις μικρές συντάξεις τους μικρούς μισθούς σε περιβάλλον πληθωριστικό. Απλά, δεν θα υπάρχουν, θα γίνονται καπνός. Και φανταστείτε όλα τα εισαγόμενα είδη που θα πληρώνονται σε συνάλλαγμα ποσό πολύ θα ανατιμηθούν. Πόσο η αξία της ακίνητης περιουσίας θα απομειωθεί ακόμα περισσότερο.

Ασφαλώς, ένας δραχμολάγνος άεργος και αερολογών είτε με τα λεφτά του στην Ελβετία έχει κάθε συμφέρον να παρακαλεί επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Και σε αυτό θα έχει συμμάχους του τα κάθε λογής λαμόγια, είτε μεγιστάνες του πλούτου που με τα λεφτά έξω μόνο τεράστια οφέλη θα έχουνε σε μια τέτοια αρνητική εξέλιξη. Θα αγοράσουνε κυριολεκτικά τα πάντα αντί πινακίου φακής. Μπιρ παρά.

Θα δούμε, δηλαδή, συντρόφους που μετά βδελυγμίας αποκηρύσσουν τον καπιταλισμό και βγάζουνε φλύκταινες ακούγοντας περί ιδιωτικής πρωτοβουλίας – λες και με πορδές βάφονται αυγά, δηλαδή γεμίζουνε τα ταμεία του Δημοσίου – να γίνονται και οι πρώτοι αβανταδόροι των μεγαλοκεφαλαιούχων καπιταλιστών. Ούτε να το σκεφτώ τέτοιο σενάριο.

Ο κ. Τάσος Βαλιδάκης, είναι γιατρός – χειρουργός και μόνιμος κάτοικος Κεμπέκ (Καναδάς)