Εμπρός, κάθε χωριό και τον τοπάρχη του!

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΕΒΗ |

Οργιάζουν αυτές τις μέρες οι κάθε λογής λαϊκιστικές, τοπικιστές και αποβλέποντες για και από το «σπάσιμο» δήμων ανά την Ελλάδα, με αφορμή την τελευταία νομοθετική πρωτοβουλία για τους πέντε δήμους, που τελικά γίνονται δώδεκα.

Και, βέβαια, άνοιξε η όρεξη σε όλους τους επίδοξους και «οραματιστές», αφού η κυβέρνηση που φρόντισε να ανοίξει την πόρτα, στην ουσία τον ασκό του Αιόλου, όχι μόνον δεν την κλείνει, αλλά την αφήνει ορθάνοικτη, δηλώνοντας δια του υπουργού Εσωτερικών πρόθυμη να εξετάσει – αυτή τη φορά και σε επιστημονική βάση – κι άλλα σχετικά και μάλιστα ώριμα αιτήματα διάσπασης δήμων.

Ομολογούμε ότι δεν γνωρίζουμε τις ιδιαιτερότητες, κοινωνικές και οικονομικές, στους πέντε δήμους που επελέγησαν για να γίνουν 12, αλλά όταν ακούς επιχειρήματα του τύπου μεσολαβούν ορεινοί όγκοι ή είναι δύσκολη η γεωμορφολογία ή είναι μεγάλος ο πληθυσμός (Λέσβος) ή συναινούν οι τοπικές κοινωνίες, τότε αναφωνείς «μήπως δεν είμαστε στο 2019»;

Το τελευταίο, η συναίνεση των τοπικών κοινωνιών, που επικαλέσθηκε ο υπουργός Εσωτερικών κ. Αλέξης Χαρίτσης, είναι ακριβώς αυτό που λέμε η επιτομή του λαϊκισμού, λες κι έχουν ρωτήσει στα σοβαρά τις τοπικές κοινωνίες για άλλα μείζονος σημασίας ζητήματα ανάπτυξης.

Τα άλλα είναι ο… φερετζές του τοπικισμού και του λαϊκισμού, επίσης, από ανθρώπους, πολιτικούς και μη, που νομίζουν ότι οι αποστάσεις είναι απαγορευτικές, λες και ζούμε στις δεκαετίες του 1950 και 1960 και κάνουν πως δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν μηδενίσει κάποια εμπόδια.

Όσο για τα πληθυσμιακά, τι να πεις κανείς για την Κεφαλονιά των 35.000 κατοίκων μπροστά στις 135.000 του Περιστερίου;

Στα καθ΄ ημάς, τώρα, επειδή και στη Χίο γίνεται ένας διάλογος, γιατί όχι κι εδώ και γιατί να μείνουμε ένας δήμος. Πού στη Χίο, όπου με εξαίρεση τα χωριά και οικισμούς – δορυφόρους της πόλης (Καλλιμασιά, Βροντάδος και Θυμιανά), όλα τα άλλα χωριά έχουν πληθυσμό κάτω των 1000 κατοίκων. Στην δε Αμανή και στην ευρύτερη περιοχή των Καρδαμύλων, πάλι κάτω των 1000, συνολικά!

Μα υπάρχουν προβλήματα σε όλα τα χωριά θα επικαλεσθεί κανείς. Όντως, υπάρχουν και θα υπάρχουν και πιθανότατα θα πολλαπλασιασθούν. Οφείλονται, όμως, στο ότι δεν υπάρχουν τοπικοί δήμοι στην Αμανή, στα Καρδάμυλα, στον Βροντάδο, στα Μαστιχοχώρια; Ή οφείλονται στην έλλειψη πόρων ή και στην κακή διάθεσή τους; Ή οφείλονται στην κακή οργάνωση ή και στην πλημμελή διοίκηση;

Δηλαδή, τι τεχνική υπηρεσία, τι κοινωνικές υπηρεσίες μέριμνας, μπορεί να έχει ένας δήμος Αμανής ή Καρδαμύλων ή Βροντάδου; Απλά, δεν θα μπορεί να έχει, όπως δεν έχουν οι δήμοι Ψαρών και Οινουσσών και προστρέχουν στην βοήθεια ( και καλώς) του δήμου Χίου.

Και για να έχουν τέτοιες δομές, τυχόν τέτοιοι νέοι δήμοι, θα πρέπει να διατεθούν πόροι, οι οποίοι σήμερα δεν υπάρχουν, αλλά και αν υπήρχαν, όπως τότε που «υπήρχαν», πάλι δεν θα έπρεπε να διατεθούν για την χρηματοδότηση τοπαρχών και διευθυντών, προϊσταμένων και παρατρεχάμενων, αλλά για τις ανάγκες των πολιτών με συνετή διαχείριση και αξιοποίηση όλων των σύγχρονων τεχνολογιών.

Με τέτοια επιχειρηματολογία, που αναπτύχθηκε τις τελευταίες ημέρες και με τέτοιες λογικές, γίνεται ολοφάνερο ότι 200 χρόνια μετά την απελευθέρωση η Ελλάδα ακόμα ψάχνει το μοντέλο του σύγχρονου κράτους.