«Φυλάνε πασσαλάκια» ή βαστούν τα μπόσικα της επιτροπής των ανωνύμων;

Συνεχίζουν την παρουσία τους και καλά φυλάνε μην περάσουν οι οικίσκοι στο hot spot της ΒΙΑΛ, στο Χαλκειός της Χίου, κάποιοι Χαλκούσοι, μέσα στο αυτοσχέδιο κιόσκι – καραγκιόζ μπερντέ, που έστησαν εδώ και μήνες κοντά στην επίμαχη λωρίδα – δρόμος σε χωράφι της περιοχής.

Διερωτάται, όμως, κανείς τι αλήθεια εξυπηρετεί πλέον αυτή η παρουσία, η οποία στην αρχή τουλάχιστον είχε το νόημα της επιφυλακής να μην καταληφθούν εξαπίνης οι Χαλκούσοι σε ενδεχόμενοι επιχείρηση μεταφοράς νέων οικίσκων στον καταυλισμό, που επιδίωκε το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής.

Για αλλού ξεκίνησαν και αλλού τους πάει ο δρόμος

Έκτοτε, συνέβησαν πολλά, που καθιστούν πλέον αυτή την παρουσία σαφώς διαφορετική – κι ο καθένας μπορεί να κρίνει αν πλέον έχει αξία – εκείνης που είχε το πρώτο διάστημα και να εξηγήσουμε γιατί:

1. Το περιώνυμα πασσαλάκια ουδεμία πλέον έχουν αξία, από την στιγμή που το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής δημιούργησε δίοδο μεταφοράς των οικίσκων μέσα από τον χώρο του καταυλισμού και επομένως ο επίμαχος δρόμος θα μπορούσε να αποφευχθεί.

2. Τα δικαστήρια της Χίου έχουν εκδώσει σειρά απορριπτικών αποφάσεων για τα πασσαλάκια και την εν γένει διεκδίκηση του δήμου Χίου για την ΒΙΑΛ.

3. Το Συμβούλιο της Επικρατείας δια της προσωρινής διαταγής του προέδρου του τμήματος αναστολών ορίζει μέγιστο αριθμό οικίσκων τους 100, που υπολείπεται κατά περίπου δέκα εκείνων που υπάρχουν σήμερα στον καταυλισμό. Είναι δε αμφίβολο, όπως θα φανεί κατωτέρω, αν το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής επιχειρήσει να συμπληρώσει τον αριθμό των 100 οικίσκων.

4. Η επείγουσα ανάγκη εγκατάστασης νέων οικίσκων έχει ούτως ή άλλως παρέλθει, αφού έχουν βελτιωθεί οι καιρικές συνθήκες και οι υπεράριθμοι πρόσφυγες και μετανάστες με δυσκολία μεν αλλά όχι όπως εκείνη της περιόδου του χειμώνα μπορούν να φιλοξενηθούν σε μεγάλες σκηνές.

5. Ο νέος υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Δημήτρης Βίτσας κατά την πρόσφατη συνάντησή του στη Χίο με κατοίκους του Χαλκειούς όχι μόνον δεν έθεσε ζήτημα επέκτασης της ΒΙΑΛ, αλλά – αντιθέτως – δεσμεύθηκε για αποσυμφόρηση και μεταφορά προσφύγων στην ηπειρωτική Ελλάδα. Ακόμα κι αν κάποιος δεν ήθελε να πιστέψει σε αυτές τις δεσμεύσεις δεν παύουν να είναι – μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου – η επίσημη κυβερνητική θέση.

Όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως συνεπικουρούν στο ότι η παρουσία επιφυλακής στην περιοχή της ΒΙΑΛ κάθε άλλο παρά τον αρχικό – και τουλάχιστον φανερό – στόχο κάποιων Χαλκούσων εξυπηρετεί.

Το ξεδόντιασμα της επιτροπής των ανωνύμων

Μετά το κλείσιμο του καταυλισμού της Σούδας ουσιαστικά κατέρρευσε ένα μεγάλο μέρος του «οικοδομήματος» που είχε στήσει περί το προσφυγικό η επιτροπή των ανωνύμων, η αυτοαποκαλούμενη και «παγχιακή επιτροπή αγώνα». Εν ολίγοις, έχασε την πρώτη γραμμή της μάχης της.

Κινδυνεύοντας, λοιπόν, να βρεθεί άνευ αντικειμένου «ανακάλυψε» το Χαλκειός, το οποίο ούτως ή άλλως είχε τα δικά του προβλήματα από την παρουσία της ΒΙΑΛ και για τα οποία – όμως – η επιτροπή των ανωνύμων δεν φαίνεται να είχε δώσει και μεγάλο βάρος της δράσης της.

Με την κατάργηση της Σούδας έπρεπε, λοιπόν, να δημιουργήσει μια «νέα βάση» μόνιμης παρουσίας και παράλληλα να συνεχίσει τις «ακτιβιστικές» της δραστηριότητες, όπως λόγου χάρη πριν λίγες ημέρες στην Βέσσα, όπου «έσπειρε ζιζάνια» για να μην δημιουργηθεί ο βρεφονηπιακός σταθμός του δήμου Χίου, με το πρόσχημα ότι θα πηγαίνουν εκεί τα προσφυγόπουλα.

Βρήκε στην αρχή εξ αντικειμένου πρόβλημα με τα περιώνυμα πασσαλάκια και την επιχείρηση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής να εγκαταστήσει νέους οικίσκους στην ΒΙΑΛ και δημιούργησε μια βάση παρουσίας, την οποία μάλιστα μονιμοποίησε με το περίφημο κιόσκι.

Και τι κάνουν τώρα όσοι πηγαίνουν στο κιόσκι, πέρα ενδεχομένως από τον πρωινό καφέ, τις βραδυνές ουζοκατανύξεις και ίσως και την ανάπτυξη… ειδυλλίων;

Προσφέρουν βάση στην επιτροπή των ανωνύμων, η οποία θέλει να συντηρεί μια κατάσταση, προκειμένου να έχει λόγο παρουσίας.