Γιατί η ψήφος είναι γένους θηλυκού αλλά μόνο εκτός κάλπης

Της Αγγελικής Κωνσταντίνου

Δεν ξέρω σε τι φάση σας βρήκε το εκλογικό αποτέλεσμα ούτε και με απασχολεί αν είσαστε στους χαμένους ή στους κερδισμένους εκείνο που θέλω να αναρωτηθείτε διαβάζοντας αυτές τις αράδες, ειδικά αν είστε γυναίκα, κοιτάζοντας τον εαυτό σας στον καθρέφτη είναι το “γιατί δεν ψήφισα γυναίκα;”

Για μη ρωτήσετε πώς το γνωρίζω, τα αποτελέσματα από μόνα τους αυτό αποδεικνύουν. Οι Χιώτισσες για ακόμη μια φορά γύρισαν την πλάτη στις γυναικείες υποψηφιότητες.

Μόλις τέσσερις γυναίκες κατάφεραν να μπουν στο δημοτικό συμβούλιο επί συνόλου 39 συμβούλων.

Ποσοστό, μόλις 10,25 % και αν υπολογίσει κανείς ότι οι υποψηφιότητα των γυναικών ήταν λόγω ποσόστωσης τα συμπεράσματα προκαλούν ακόμη μεγαλύτερο προβληματισμό.

Και βέβαια η Χίος δεν είναι ξεκομμένη αλλά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μιας χώρας στην οποία μόλις 22 γυναίκες εξελέγησαν δήμαρχοι επί συνόλου των 332 δήμων, ποσοστό που δεν ξεπερνά το 7% και καμία περιφερειάρχης.

Οι γυναίκες ψήφισαν για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934. Εκλογικό δικαίωμα δεν δόθηκε σε όλες, αλλά μόνο σε όσες είχαν κλείσει τα 30 χρόνια και διέθεταν τουλάχιστον απολυτήριο Δημοτικού. Στους εκλογικούς καταλόγους της Αθήνας γράφτηκαν μόλις 2.655 κυρίες, από τις οποίες ψήφισαν τελικά μόνο 439.

89 χρόνια μετά την πρώτη εκλογική αναμέτρηση στην οποία οι Ελληνίδες είχαν δικαίωμα ψήφου η πραγματικότητα δεν νομίζω να αφήνει κανένα περιθώριο ικανοποίησης.

Ως υποψηφιότητες λόγω ποσόστωσης και  εξαιτίας την αναγκαιότητας να συμπληρωθεί το ψηφοδέλτιο, γυναίκες υπήρχαν σε όλους τους συνδυασμούς.

Ωστόσο αυτές τέθηκαν εκτός γραμμής στήριξης από τις “κεφαλές”, οπού αυτή δόθηκε, αλλά και από τους ίδιους τους ψηφοφόρους.

Αν δε υπολογίσουμε ότι οι γυναίκες είναι και πληθυσμιακά περισσότερες τότε αποδεικνύεται περίτρανα ότι δεν… ψηφίσαμε γυναίκες.

Και να μου επιτρέψετε να ρωτήσω κλείνοντας, με ποια λογική το κάνουμε αυτό, βλέποντας ςτις επιτυχίες των ανδρών στα δημοτικά μας δρώμενα, την ανάπτυξη, την πρόοδο ή την ευημερία;

Δυστυχώς η γυναίκα εξακολουθεί να είναι εγκλωβισμένη σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία αποτελώντας τον καλύτερο τροχό της άμαξας, τον καλύτερο υπηρέτη για τη διαιώνιση αυτού του συστήματος.

Δεν ξέρω λοιπόν ποιος κέρδισε αλλά ξέρω σίγουρα ότι χάσαμε εμείς και για μια ακόμη φορά κυρίες μου χάσαμε μόνες μας!