Κάποιος να σταματήσει αυτήν την βαρβαρότητα
Το τσουνάμι κάποια στιγμή θα περάσει. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες μπορεί να σταματήσουν να έρχονται στη Χίο και στην Ελλάδα.
Όμως, η αθλιότητα και η βαρβαρότητα, με την οποία αντιμετωπίζονται, θα μείνουν χαραγμένες στην μνήμη μας και θα μας στοιχειώνουν.
Οι εικόνες ντροπής και αθλιότητας, που εκτυλίσσονται στο Μερσινίδι, αποτελούν βάναυση πρόκληση και στίγμα για τον πολιτισμό μας.
Το πρωί της Παρασκευής, 19 Ιουνίου 2015, έβρεχε καταρρακτωδώς και δεκάδες άνθρωποι, κυνηγημένοι και ταλαιπωρημένοι, προσπαθούν να βρουν τη δύναμη να αντέξουν.
Ο χώρος του καταυλισμού έχει μετατραπεί σε λασπότοπο. Οι σκηνές έχουν γεμίσει νερά, τα στρώματα είναι μουσκεμένα, κουβέρτες δεν υπάρχουν. Κάποιοι ανάβουν φωτιές για να στεγνώσουν και κάποιοι άλλοι είναι διαρκώς εκτεθειμένοι στη βροχή.
Ανάμεσά τους γυναίκες, μανάδες με μικρά παιδιά, που τρέχουν μέσα στις λάσπες και στη βροχή.
Οι εικόνες, που αντιμετωπίσαμε σήμερα το πρωί στο Μερσινίδι, δυστυχώς δεν μπορούν να μεταφερθούν ούτε με το ρεπορτάζ, ούτε με τις φωτογραφίες.
Κρυώνουμε, μας λένε, δεν υπάρχουν κουβέρτες, δεν υπάρχει τίποτα. Κάποιοι έχουν γείρει αποκαμωμένοι και προσπαθούν να κλέψουν λίγα λεπτά ύπνου. Άλλοι είναι νηστικοί και δεν το κρύβουν.
Δεν μπορούν να αποτυπωθούν όλα. Η απόγνωση, που διακρίνεις στα μάτια τους, για την τύχη που τους έχει βρει. Αλλά και η ηρεμία, η υπομονή και η καρτερικότητα, με την οποία αντιμετωπίζουν την κατάσταση.
Δυό μέρες είναι θα περάσουν, μας λένε. Θα πάρουν το χαρτί και θα φύγουν, αναζητώντας καλύτερη τύχη. Προφανώς, αυτός ο στόχος τους κρατά ζωντανούς.
Μακάρι, να μπορούσαν με κάποιον τρόπο όλοι οι Χιώτες να περάσουν από εκεί. Θα είναι ένα μάθημα ζωής.
Αλλά, αυτό που γίνεται στο Μερσινίδι πρέπει να σταματήσει. Το κεντρικό κράτος φαίνεται ότι έχει αποφασίσει να απέχει. Οι φορείς της αυτοδιοίκησης, της παραγωγής, των εργαζομένων, της αλληλεγγύης, πρέπει να κινητοποιηθούν και να θέσουν τέρμα πριν είναι πολύ αργά για όλους μας.
Να βρεθεί ένας στεγασμένος χώρος για να μπορούν με αξιοπρέπεια να «εκτίσουν την διήμερη ποινή» της παραμονής στο νησί μας.
