Αποχαιρέτα τον, τον Παρθένη

Ξεχάστε τον Παρθένη, τον ποταμό της Χίου, που ξέρατε, όσοι τον ξέρατε κι όσο τον ξέρατε. Η περιδιάβασή του μέσα από τα εργοτάξια που δουλεύουν με τις μηχανές στο φουλ για να προλάβουν τις ασφυκτικές προθεσμίες, κατέληξε με την θλιβερή διαπίστωση του κ. Δημήτρη Βουχούρη «Σαν επιτάφιος είμαστε, έτσι που πηγαίνουμε».

Μια ευάριθμη ομάδα ανήσυχων και προβληματισμένων πολιτών, που ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση της Χιακής Συμπολιτείας, αψηφώντας το τσουχτερό κρύο και τον δυνατό αέρα, το απόγευμα της Πέμπτης, ξεκίνησε από την παραλία κι έφτασε όσο πιο πολύ μέσα στον Παρθένη ή ακριβέστερα ό,τι ακόμα τον θυμίζει, μετά τον συνεχή βιασμό και τη λεηλασία του.

Παρόντες εκπρόσωποι από παρατάξεις, φορείς και κόμματα: Βόρειο Αιγαίο – Γόνιμη Γραμμή, Οικολογικός Άνεμος, Χιακή Συμπολιτεία, νομαρχιακή επιτροπή Χίου του ΣΥΡΙΖΑ, Πολιτική Κίνηση Οικολόγων Πράσινων Χίου, Σύλλογος Οικολογίας και Περιβάλλοντος Χίου, Σύλλογος Φίλων Περιβάλλοντος Χίου «Έλιξ», Φυσιολατρική Εξερευνητική Ομάδα Χίου.

Τους ξέφυγε ο φοίνικας, παλεύουν για το γεφύρι

Στόχος της, να διατυπώσει ερωτηματικά και ίσως και αγωνίες. Συμπέρασμα; Τι άλλο από θλιβερές διαπιστώσεις, για την εξαφάνιση ενός πνεύμονα πρασίνου, ενός σπάνιου υγροβιότοπου για τα δεδομένα ενός νησιού, όπως η Χίος, τώρα πλέον που τα πράγματα έχουν πάρει ανεπιστρεπτί τον δρόμο τους.

Η αρχή έγινε με την εξαφάνιση των καλαμιών και των άλλων υδρόβιων φυτών και δέντρων, στις εκβολές του ποταμού, για τις ανάγκες του εργοταξίου και του δρόμου πρόσβασης. Προς το παρόν μόνο ο φοίνικας έχει γλυτώσει, αλλά και γι΄ αυτόν το μέλλον είναι αβέβαιο. Για τα πουλιά να μην μιλάμε, αυτά είχαν εξαφανιστεί με τον πρώτο κρότο του σκεπαρνιού.

Τώρα, η τελευταία μάχη – της οπισθοφυλακής – γίνεται για να σωθεί το γεφύρι της παραλίας. Κάτι να μείνει, αμφίβολο, ωστόσο, αφού οι τεχνικές εκτιμήσεις προς στιγμήν αμφισβητούν αν είναι δυνατή η παροχέτευση των υδάτων του ποταμού – μετά την αναδιευθέτησή του – χωρίς να παρουσιάζονται πλημμυρικά φαινόμενα στις εκβολές. Για την τιμή των όπλων, πάντως… το παλεύουν.\

Το τείχος της Παλαιστίνης και το «αριστερό παρελθόν»

Ήδη, τα τοιχία έχουν απλωθεί σε μεγάλο μήκος, κάποιος είπε «τι είναι αυτά; Το τείχος της Παλαιστίνης;», γιατί – προφανώς νοιώθοντας «ενοχές» για το πολιτικό παρελθόν του – δεν ήθελε να τα παρομοιάσει με το τείχος του Βερολίνου. Σε λίγο τα σπίτια θα είναι χαμηλότερα από τον δρόμο, συμπλήρωσε ένας άλλος.

Στο σημείο που ακόμα δεν είχαν φτάσει τα μηχανήματα των εργολάβων η εικόνα είναι ακόμα ειδυλλιακή. Νερά πολλά, άλλωστε δεν κάνει και τίποτα άλλο εφέτος, συνεχώς βρέχει, έτρεχαν χωρίς να ξέρουν τι τους περιμένει. Ότι την επόμενη χειμώνα θα βρεθούν μπροστά σε άλλους δρόμους και τεχνητή κοίτη.

Οι οικολογικές ανησυχίες του Γ. Χαλάτση και οι… μωρές παρθένες

«Καλά, υπάρχουν σε πολλές νησιωτικές περιοχές ποτάμια, που τρέχουν τέσσερις μήνες τον χρόνο και τα καταστρέφουν;», διερωτήθηκε ο κ. Γιώργος Χαλάτσης, χωρίς – ωστόσο – να λάβει κάποια απάντηση. Σχεδόν όλοι είχαν μείνει αποσβολωμένοι ή τουλάχιστον έτσι έδειχναν.

Εμείς, ως εκ του επαγγέλματος υποψιασμένοι, δεν πιστέψαμε ότι δεν ήξεραν και εν πάση περιπτώσει ότι κάποιοι τουλάχιστον έπρεπε να ξέρουν για το τι γίνεται στον Παρθένη, όπως και σε όλο το έργο του περιφερειακού δρόμου της πόλης της Χίου, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Φοβάται τα κουνούπια, μέχρι να δει τα αυτοκίνητα στα τζάμια της

Ξενάγηση ολοκληρωμένη δεν μπορούσε να γίνει, χωρίς τη παρουσία ενός τεχνικού, γνώστη της μελέτης και των έργων. Έκανε ό,τι μπορούσε ο κ. Μίμης Μουτσάτσος, ο «πρόεδρος» της περιοχής, κυρίως για να μας κατατοπίσει στην νέα γεωγραφία της περιοχής και τα προβλήματα που θα ανακύψουν με την ολοκλήρωση του έργου.

Δρόμοι που κόβονται στη μέση και γίνονται αδιέξοδα, σπίτια που αποκτούν… αυλή στον περιφερειακό, οικολογική ερημοποίηση.

Και σ΄ όλα αυτά και κάποια κυρία από την απέναντι όχθη, που περιμένει πώς και πώς να τελειώσει το έργο για να απαλλαγεί από τα κουνούπια. «Όταν θα βλέπει τα αυτοκίνητα να τρέχουν μπροστά από τα παράθυρά της, να δούμε τι θα έχει να μας πει», σχολίασε κάποιος πικρόχολα.

Χωρίς τεχνικό, γνώστη του έργου, λειψή η ενημέρωση

Αισθητή η απουσία ενός ανθρώπου που έχει γνώση για το τι ακριβώς γίνεται στον Παρθένη. Από τις τεχνικές υπηρεσίες του δήμου Χίου, που θα μπορούσε ίσως να εξηγήσει τι ακριβώς θα γίνει, τι θα απομείνει και τι ενδεχομένως μπορούμε να προσδοκούμε στο μέλλον.

Ίσως, λίγο δρόμος, λίγο ποτάμι, λίγες καλαμιές και άλλα υδροχαρή, που μπορεί και να ξαναφυτρώσουν, αφού θα χρησιμοποιηθεί τύπος κατασκευών ((μέθοδος SERAZANETI, συρματοκιβώτια με λίθους), που σε βάθος χρόνου ίσως και να επιτρέψουν τη δημιουργία συνθηκών βλάστησης.

Μέχρι τότε, ας κρατήσουμε ως ενθύμιο τις τελευταίες φωτογραφίες από μια ακόμα περιοχή της Χίου, που κακοποιήθηκε για τις ανάγκες της πόλης των οχημάτων κι όχι της πόλης των πολιτών.