Οι διαχειριστές της γκαρσονιέρας
ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΒΑΛΙΔΑΚΗ |
Ο,τι παρακολουθούμε όλοι να διαδραματίζεται τον τελευταίο καιρό ομολογώ ότι η γενιά μου δεν το έχει ξαναζήσει. Να περιμένεις τη μέρα που – ακόμα και κατά λάθος – θα βαρέσει κανόνι. Εννοώ κανόνι στο κράτος. Γιατί στον ιδιωτικό τομέα το κανόνι έχει βαρέσει εδώ και χρόνια.
Άλλωστε, οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους! Ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι και ποιος ξέρει ακόμα πόσοι υποαπασχολούμενοι! Αυτό, όμως, το έχετε ξανακούσει! Όμως, ότι για οκτάωρο πενθήμερο την εβδομάδα 400 ευρώ τον μήνα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Και ο αδελφικός μου φίλος που λαμβάνει αυτή την… χλιδάτη αντιμισθία χρειάστηκε να μείνει στην ανεργία μερικά χρόνια προτού την βρει!
Επειδή έχω διατελέσει κάμποσα χρόνια δημόσιος υπάλληλος στο ΕΣΥ πριν αποφασίσω να το χαιρετίσω μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι στο Δημόσιο υπηρετούνε πολλά διαμάντια. Και ούτε θεωρώ ότι στη σημερινή συγκυρία – όσο και αν οι κομματικοί σχηματισμοί θεωρούνε τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους πελατάκια τους – πρέπει να επικρατεί λογική ανθρωποφαγίας που το μόνο που καταφέρνει είναι να σπείρει διχόνοια. Η οποία είναι το τελευταίο που χρειάζεται.
Δεν είναι υπερβολικό να πει κάποιος ότι ο πιο μικρός μισθός θάπρεπε να ήτανε όχι 751 αλλά 1000 ευρώ με βάση το κόστος ζώνης. Αλλά πού θα βρεθούνε τα χρήματα για να καταβληθούνε τέτοιοι μισθοί και αξιοπρεπείς συντάξεις; Πώς θα μαζέψει χρήματα το δημόσιο ταμείο; Από τους ελευθέρους επαγγελματίες με ανύπαρκτο τζίρο, από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους των οποίων η φοροδοτική ικανότητα τελείωσε ή απειλώντας όλους μας ότι θα ανοίξει τους λογαριασμούς και εκβιάζοντάς μας το δηλωμένο και φορολογημένο εισόδημά μας να το δηλώσομε ως… μαύρο απλά για να πάρουν είκοσι τοις εκατό.
Αυτά δεν συμβαίνουνε πουθενά στον δυτικό, πολιτισμένο κόσμο. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι αναθέσαμε σε πολιτικούς – εξαιρώ τους παρόντες του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι είναι απλά ψεύτες – τα τελευταία τουλάχιστον τριάντα χρονιά να διαχειριστούν το μέλλον μας, ενώ αυτοί δεν ήτανε ικανοί να διαχειριστούνε γκαρσονιέρα! Και τώρα πρέπει να πληρώσομε μισθούς και συντάξεις με δικούς μας πόρους.
Αν δεν υπάρξει η μαγική ανάπτυξη που την ακούμε αλλά δεν φαίνεται ξεχάστε τις αυξήσεις. Μόνο μειώσεις υπόσχεται το κατάστημα. Και ανελέητη φοροκλοπή! Αλλά αυτή η ανάπτυξη προϋποθέτει σταθερό πολιτικοοικονομικό περιβάλλον. Το οποίο δεν το βλέπω στο ορατό μέλλον. Και μέσα σ αυτό το κλίμα θέματα, όπως τα εθνικά και το δημογραφικό περνάνε σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Και το πού πηγαίνει η παιδεία δεν μας απασχολεί και τόσο. Και άλλα πολλά…
Ο κ. Τάσος Βαλιδάκης, είναι γιατρός – χειρουργός και μόνιμος κάτοικος Κεμπέκ (Καναδάς)
