«Σφήνα» Βουρνού στην επιτροπή των ανωνύμων

Η πρόταση του δημάρχου Χίου κ. Μανώλη Βουρνού, στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο της 27.1.2017, για την συγκρότηση μιάς διαπαραταξιακής επιτροπής για το προσφυγικό είχε σαφή διάσταση να μπούνε όλοι στον χορό της διαχείρισης του ζέοντος ζητήματος.

Ωστόσο, μια δεύτερη ανάγνωση της πρότασης έχει να κάνει με την προσπάθεια της δημοτικής αρχής να απαγκιστρωθεί από την επιρροή και ως ένα βαθμό την ποδηγέτηση στις αποφάσεις της από την επιτροπή των ανωνύμων, την λεγόμενη «παγχιακή επιτροπή αγώνα».

Με την δημιουργία και την δραστηριοποίησή της ένας αριθμός συμβούλων της παράταξης συντάχθηκε αναφανδόν με τις μαξιμαλιστικές έως και ακραίες προτάσεις της «επιτροπής», με αποκορύφωμα να συρθούν συνολικά ο δήμαρχος και η δημοτική αρχή στην υιοθέτηση ενός ψηφίσματος, το οποίο έκοβε στην πραγματικότητα κάθε γραμμή επικοινωνίας με την κυβέρνηση, καθώς και κάθε προσπάθεια για διαχείριση του προσφυγικού, με τα δείγματα δράσης που είχε δώσει όλο το προηγούμενο διάστημα.

Η οβιδιακή μεταμόρφωση της δημοτικής αρχής

Η πλέον ακραία εκδήλωση αλλαγής στην στάση της δημοτικής αρχής, ήταν η πλήρης υπαναχώρηση από τα συμπεφωνημένα με την κυβέρνηση για την δημιουργία νέου κέντρου φιλοξενίας προσφύγων στον πρώην ΧΑΔΑ. Από ΄κει και πέρα οι αλλαγές στην πολιτική της δημοτικής αρχής είναι συνεχείς, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή ουσιαστικά να έχει περιέλθει σε αδιέξοδο, υιοθετώντας τα έως ένα βαθμό ανέφικτα.

Για παράδειγμα, η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να κλείσει ο καταυλισμός της Σούδας είναι το πλέον κλασσικό και τρανταχτό παράδειγμα εμπλοκής της δημοτικής αρχής στην αδιέξοδη πολιτική διαχείρισης που φαίνεται ότι έχει «περάσει» η «επιτροπή» σε έναν «σκληρό πυρήνα» συμβούλων, οι οποίοι και επηρεάζουν συνολικά την παράταξη.

Πολιτική που οδηγεί σε αδιέξοδο

Η απόφαση αυτή έχει καταστεί ανενεργή, αφού για να κλείσει ο καταυλισμός πρέπει να υπάρχει εναλλακτική πρόταση φιλοξενίας, κάτι που δεν μπορεί να γίνει μόνον με την δομή της ΒΙΑΛ, όσο η κυβέρνηση επιμένει να κρατά – είτε επειδή το θέλει, είτε επειδή δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά – μεγάλο αριθμό προσφύγων και μεταναστών στο νησί.

Στο ίδιο αδιέξοδο προσκρούει και το αίτημα για αποσυμφόρηση, αφού – όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση – για να φύγουν οι μη δικαιούμενοι ασύλου είναι αναγκαία η δημιουργία και λειτουργία κλειστού κέντρου κράτησης, που δεν μπορεί – πλέον – να είναι το Μερσινίδι, αλλά ένας άλλος χώρος, τον οποίο συναινετικά επιχειρεί να εξασφαλίσει το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής.

Αυτά και πολλά άλλα, τα οποία οδηγούν σε όξυνση το προσφυγικό – μεταναστευτικό, έχει κατά νου η δημοτική αρχή ότι θα πέσουν στο τέλος επί της κεφαλής της, όσο η «παγχιακή επιτροπή αγώνα» εξακολουθεί να δρα ως «δούρειος ίππος» μέσα στην παράταξη.

«Χαλίφηδες στην θέση του χαλίφη»

Για τον λόγο αυτόν, εξασφαλίζοντας την συμμετοχή και άλλων δύο παρατάξεων από την αντιπολίτευση, προωθεί την δημιουργία και λειτουργία της αναφερθείσας διαπαραταξιακής επιτροπής, η οποία στόχο έχει πέραν του προαναφερθέντος να λειτουργήσει και ως αντίβαρο στην «παγχιακή επιτροπή αγώνα», με την κατάθεση προτάσεων, οι οποίες θα μπορούσαν να συμβάλουν στην απεμπλοκή από την στείρα άρνηση και στην συμμετοχή σε μια δημιουργική διαχείριση του προσφυγικού.

Η δε επιλογή του χρόνου κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, αφού  η «παγχιακή επιτροπή αγώνα», μετά την αρχική μεγάλη συγκέντρωση που είχε διοργανώσει, ακολουθεί πλέον μια φθίνουσα πορεία, απότοκος της ακραίας στάσης της, που εκφράζεται στο σύνθημα «ή όλα ή τίποτα».

Χώρια που ορισμένοι – ανοικτά πλέον – της καταλογίζουν ότι ένας από τους στόχους της είναι η διαλυτική δράση της μέσα στην παράταξη του κ. Βουρνού, προσδοκώντας «κάποιοι να γίνουν χαλίφηδες στην θέση του χαλίφη». Τις ίδιες «υποψίες» έχουν και αρκετοί από την παράταξη του κ. Πολύδωρου Λαμπρινούδη, άρα έχουν κι αυτοί τους λόγους τους για «να τους κόψουν τα φτερά».