Στην Αθήνα η Δικαιοσύνη ήταν με την κοινή λογική. Στη Χίο;

Ένα υστερόγραφο από τη Χιακή Συμπολιτεία με αφορμή την εκδίκαση της αγωγής του δημάρχου Χίου κατά του Δημήτρη Λαβατσή

Στην Αθήνα, τη Δευτέρα που μας πέρασε, δικαστήριο αποφάσισε την αθώωση δύο μελών της γνωστής και… «ακατονόμαστης»  οργάνωσης (που έχει αναγορευτεί από την κυβέρνηση και τη μιντιακή ελίτ σε δήθεν νούμερο ένα «τρομοκρατική απειλή», με φονικό όπλο τα… τρικάκια) από την ποινική δίωξη που άσκησε εις βάρος τους η γενική γραμματέας αντεγκληματικής πολιτικής για «απειλή και εξύβριση».

Ήταν μια ετυμηγορία θεμελιώδης για τη δημοκρατία. Υπενθυμίζεται ότι οι εναγόμενοι είχαν πετάξει έξω από την κατοικία της ενάγουσας τρικάκια με τη φράση: «Δολοφόνος κρατουμένων», με αφορμή τον θάνατο φυλακισμένων στις αρχές της πανδημίας, ως συνέπεια των πολιτικών της αποφάσεων.

Η κρίση του δικαστηρίου επαναφέρει την κοινή λογική και μας υπενθυμίζει το αυτονόητο: Ότι η άσκηση πολιτικής κριτικής, έστω και οξείας, είναι εγγεγραμμένη μέσα στο παιχνίδι και τους κανόνες της δημοκρατικής αντιπαράθεσης. Ότι είναι αδιανόητο να επιχειρείται η ποινικοποίησή της, ιδίως από πρόσωπα με θεσμική εξουσία, που με τις αποφάσεις τους επηρεάζουν τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων. Κι ότι τα εν λόγω πρόσωπα, γι΄ αυτές τις αποφάσεις τους, οφείλουν να είναι έτοιμα να υποστούν και σκληρή κριτική, ειδάλλως προτιμότερο θα ήταν να ιδιωτεύσουν!

Για να έρθουμε, λοιπόν, και στο δικό μας μικρόκοσμο, αυτόν της χιακής κοινωνίας, αυτά θα όφειλε να τα ξέρει και να τα σέβεται πρώτος απ’ όλους ο δήμαρχος του νησιού: Αντί να μηνύει και να καταθέτει αγωγή με εξοντωτικές οικονομικές απαιτήσεις εναντίον πολίτη και ενεργού μέλους αντίπαλης δημοτικής παράταξης (του Δ. Λαβατσή) για οξεία κριτική που του ασκήθηκε, συσχετισμένη όμως αυστηρά με πολιτικές του πράξεις που θα μπορούσαν να έχουν μοιραίες συνέπειες για τις ζωές δεκάδων κι εκατοντάδων προσφύγων στις αρχές του 2020, όφειλε να επιλέξει τον μόνο δρόμο που είναι θεμιτός σε μια δημοκρατία: Να απαντήσει και να «αποστομώσει» τον επικριτή του, εφόσον το μπορούσε. Αν είχε στοιχεία και επιχειρήματα… Αλλά δεν είχε! Άλλωστε, πρόσβαση σε ΜΜΕ και σε βήματα όπου θα ακουγόταν η φωνή του δε θα του έλειπαν σε καμία περίπτωση.

Ο Σταμάτης Κάρμαντζης, όμως, έτσι αντιλαμβάνεται την πολιτική αντιπαράθεση. Την οξύτητα και την εμπρηστικότητα την επιφυλάσσει μονοπωλιακά μόνο για τον εαυτό του και τον δικό του δημόσιο λόγο (αν θυμηθούμε δικές του αναρτήσεις στο fb, που έχουν… αφήσει ιστορία (όπως την περιβόητη με τις φράσεις «Τούρκος καλός είναι ο Τούρκος νεκρός», «αιώνιοι μπάσταρδοι της αναθεματισμένης Δύσης» – υβριστική και ανοίκεια παρέμβαση στην εξωτερική πολιτική, που προκάλεσε την υποκριτική, όπως αποδείχθηκε, διαγραφή του από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας).

Όλα αυτά τα έχει διαγράψει από το κινητό του και φυσικά από τη μνήμη του, ενώ θυμάται να χαλά τον κόσμο, όταν γίνεται ο ίδιος αποδέκτης έντονης κριτικής. Δεν θα ασχοληθούμε άλλο με την περίπτωσή του, πέρα από τούτο το υστερόγραφο: Αυτός ο ίδιος θα όφειλε να μετανοήσει για τις απαράδεκτες πρακτικές του, αντί να αξιώνει, διά της νομικής του εκπροσώπησης, «δηλώσεις μετανοίας» από τον εναγόμενο.

Στη Χίο υπάρχει μια σοβαρή δημοκρατική πλειοψηφία πολιτών που δεν θέλει να έχει καμιά σχέση, ούτε με τα παραληρήματα του κ. Κάρμαντζη, ούτε με την αντιδημοκρατική τακτική του να μηνύει με εξοντωτικές απαιτήσεις πολίτες που του ασκούν κριτική. Αποδείχθηκε και από την ακροαματική διαδικασία και από καταθέσεις που έγιναν, και από το ενδιαφέρον πολιτών από τη Χίο κι όχι μόνο από τη Χίο! Η εικόνα του νησιού μας πλήττεται βάναυσα από έναν δήμαρχο δικομανή, με καθαρά ξενοφοβικές απόψεις!

Αυτό που αναμένουμε τώρα με μεγάλη περιέργεια είναι το αν θα ληφθεί προσεκτικά υπόψη το σκεπτικό της εισαγγελέως της Αθήνας κι από τους εδώ δικαστικούς λειτουργούς στην αντίστοιχη υπόθεση. Στο κάτω κάτω, οι κατηγορούμενοι της Αθήνας αθωώθηκαν (και δικαιότατα) για τον χαρακτηρισμό «δολοφόνος», ασυζητητί βαρύτερο θεωρητικά (καθόσον θα μπορούσε να υπονοεί συνειδητή πρόθεση του αποδέκτη του για φόνο) από όσους επιφύλαξε ο Δ. Λαβατσής προς τον δήμαρχο του νησιού.

Είναι δεδομένο ότι η δικαστική εξουσία έχει προκαλέσει συχνά τα τελευταία χρόνια το δημοκρατικό αίσθημα και την κοινή νοημοσύνη με σωρεία αποφάσεων. Όμως, ενίοτε, εκεί που ο πολίτης είναι έτοιμος να απογοητευτεί εντελώς, δείχνει ακόμη και κάποια υγιή αντανακλαστικά, κάποια «σημάδια ζωής». Τα διακρίναμε στην περίπτωση της Αθήνας με ανακούφιση. Να τα περιμένουμε και για τη Χίο;