Τα Δυτικά Βαλκάνια, ένας αλλιώτικος τόπος, με τους «Βαλκανευτές» του Γιώργου Χατζελένη

Της Δάφνης Γεωργιοπούλου |

Τη Χίο επέλεξε αυτή τη φορά, ο συγγραφέας Γιώργος Χατζελένης για την παρουσίαση του τέταρτου βιβλίου του, με τίτλο «Βαλκανευτές», από τις εκδόσεις «Ενύπνιο».

Στο κοινωφελές ίδρυμα «Μαρία Τσάκος», παρουσίασαν το συγγραφικό έργο, χθες Δευτέρα 23 Μαΐου 2022, ο ιστορικός-συγγραφέας Κώστας Ζαφείρης, ο σκηνοθέτης Βασίλης Παχουνδάκης, ο οικονομικός αναλυτής Θωμάς Κοσμίδης, ο αρχιτέκτων μηχανικός και πρώην δήμαρχος Χίου Μανώλης Βουρνούς, ο Δρ. ιστορίας της ιατρικής και βουλευτής Χίου του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Μιχαηλίδης και ο εκπαιδευτικός Μιχάλης Ανεζίρης.

Με ένα λογοπαίγνιο «Βαλκανευτές», ο Γιώργος Χατζελένης μας ταξιδεύει σε ένα προσωπικό οδοιπορικό που ξεκίνησε από ένα τσούγκρισμα ποτηριών μεταξύ φίλων, στο Κουκάκι και έφτασε με τέσσερις ρόδες έως τα Δυτικά Βαλκάνια. Η συγγραφική αξία προκύπτει σύμφωνα με τον κ. Ζαφείρη από την τεκμηριωτική δύναμη στην πένα του συγγραφέα, καθώς αποτελεί ένα ταξιδιωτικό και ιστορικό τεκμήριο.

Πράγματι, με την σειρά του ο κ. Μιχαηλίδης, επιβεβαιώνει την προσπάθεια του Γιώργου να διεισδύσει και να αποτυπώσει μια ανθρωπογεωγραφία με αναφορές από τους βυζαντινούς και ρωμαϊκούς χρόνους έως και το Β’ παγκόσμιο πόλεμο.

Στη δύναμη της ιστορικής τεκμηρίωσης αναφέρθηκε και ο κ. Βουρνούς, αναφέροντας παράλληλα την μαγεία του αστικού τοπίου που δεν περιορίζεται στην αρχιτεκτονική αλλά στην αύρα που αποπνέει.

Η τρυφερή αναφορά και περιγραφή κάθε λεπτομέρειας κάνει τον αναγνώστη να αναθεωρήσει τις πραγματικές αξίες, όπως είναι ο ανθρωπισμός και ο πολιτισμός. Καθ’ όλη τη διάρκεια  του οδοιπορικού επιδιώκει να καταργήσει τα τεχνητά σύνορα που μετατρέπουν τους τόπους σε σημεία συγκρούσεων. Παράλληλα, μας καλεί να αντιληφθούμε τα φυσικά όρια και την ομορφιά της ζωής.

Με την σειρά του, ο κ. Κοσμίδης,  αναφέρθηκε στην προσπάθεια του Γιώργου να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο «ξεπετάχτηκε η ζωή μέσα από την οικονομική καχεξία».

Συμπληρώνοντας ο κ. Παχουνδάκης έκανε λόγο για έναν τόπο «γόνιμο» με πλούσιο πολιτισμό, καταρρίπτοντας με αυτό τον τρόπο τον χαρακτηρισμό που τους έχει δοθεί ως «οι φτωχοί συγγενείς μας».

Για τον κ. Ανεζίρη, οι Βαλκανευτές δεν είναι τίποτα άλλο από «Ανιχνευτές» της ψυχής και του εαυτού μας. Έτσι, μέσα από μια προσπάθεια εσωτερικής αναζήτησης και ουσιαστικής παρατήρησης ο συγγραφέας ξεγυμνώνεται και ξεγυμνώνει όσα προσπαθούμε να αποφύγουμε βυθισμένοι στον φαύλο κύκλο της καθημερινότητας.

Μάλιστα, ασκεί κριτική, καθώς με την τρυφερή και ταυτόχρονα αιχμηρή πέννα του, εκφράζει την αντίθεσή του στον πατριωτισμό που οδηγεί στα άκρα, περιγράφει τις ανεπάρκειες της αριστεράς και μεταξύ άλλων δεν διστάζει να αναφερθεί στον ρόλο της εκκλησίας ως μια «αναπαυτική εξουσία».

Τέλος. θα έλεγε κανείς ότι επαναφέρει την αξία του τόπου όχι ως γεωγραφικού, αλλά προσδίδοντάς του μια φιλοσοφική και βαθιά ανθρώπινη αξία, καλώντας μας να τον εξερευνήσουμε.