Μέτωπο εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών, για την αντιμετώπιση της σχολικής βίας
Με μεγάλη συμμετοχή γονέων, εκπαιδευτικών αλλά και εφήβων, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου από το 1ο Γυμνάσιο Χίου, σε συνεργασία με το Κέντρο Παιδιού και Εφήβου, η ομιλία με θέμα «Το φαινόμενο του εκφοβισμού στο σχολείο».
Η εκδήλωση διεξήχθη στην αίθουσα εκδηλώσεων του 1ου Γυμνασίου, με ομιλητές τον κ. Κ. Μπόλια, παιδοψυχίατρο και την κα Μ. Τάσση, παιδοψυχίατρο, καθώς και την κα Κ. Σαμουηλίδου, γυμνάστρια και σχολική σύμβουλο του Παρατηρητηρίου του Υπουργείου για την σχολική βία.
Δύσκολη η αντιμετώπιση της σχολικής βίας
Η σχολική βία αποτελεί, όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε, ένα πολυεπίπεδο, πολυδιάστατο και πολυσύνθετο πρόβλημα. Αλλά η αναγνώριση των εκδηλώσεών της αποτελεί το πρώτο βήμα για την πραγματικά δύσκολη αντιμετώπισή της. Όσο δεν προβάλλονται οι περιπτώσεις σχολικής βίας, τόσο αυξάνεται ο φόβος και εντείνεται το πρόβλημα. Χρειάζεται χρόνος πολύς και συνεργασία εκπαιδευτικών, γονέων και πολιτείας για να αντιμετωπισθούν αυτές οι ολοένα αυξανόμενες εκδηλώσεις βίας
Επισημάνθηκε δε κάτι που παραβλέπεται συχνά, ότι – εκτός από το θύμα του εκφοβισμού – χρειάζεται φροντίδα και ο ίδιος ο θύτης.
Η αντιμετώπιση πέρα από το πρωτογενές στάδιο – πρόληψη – που στόχος είναι να έχει τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα, περιλαμβάνει και το δευτερογενές, την αντιμετώπιση των εκφρασμένων πλέον φαινομένων εκφοβισμού.
Αναφέρθηκε ακόμη από τους ομιλητές και με βάση στατιστικά στοιχεία ότι τα θύματα μιλάνε για την εμπειρία αυτή περισσότερο στους γονείς τους, λιγότερα σε φίλους τους και σε δασκάλους, ενώ ένα ποσοστό 20% δεν αναφέρουν κάτι σχετικά με τις επιθέσεις που υφίστανται.
Οι θύτες εν γένει δε μιλάνε για τον εκφοβισμό που πραγματοποιούν ή μιλάνε σε γονείς και λιγότερο σε δασκάλους.
Τι πρέπει να κάνουν οι εκπαιδευτικοί
Στόχος των εκπαιδευτικών οφείλει να είναι η μείωση της συχνότητας και η αποτροπή ανεπιθύμητων ενεργειών, καθώς και η αναδιαμόρφωση των σχέσεων των παιδιών μεταξύ τους.
Χρήσιμες για την διαμόρφωση υγιών σχέσεων μεταξύ των μαθητών είναι οι ομάδες εργασίας στα σχολεία που χρειάζονται, όμως, καλή εποπτεία. Στο σχολείο, επίσης, επισημάνθηκαν ως απαραίτητες η οργάνωση και η πειθαρχία.
Προτάθηκε η διεξαγωγή συζητήσεων στο σχολείο για τα δικαιώματα των παιδιών και για τους τρόπους αντιμετώπισης πιθανών εκδηλώσεων εκφοβισμού.
Δεν είναι «κάρφωμα» η αποκάλυψη των περιστατικών
Πολύτιμος σύμμαχος στην προσπάθεια αποτροπής φαινομένων σχολικής βίας είναι η εκδήλωση των ανησυχιών των μαθητών μέσω της καλλιτεχνικής δημιουργίας και του αθλητισμού. Απαιτείται, παράλληλα, η ευαισθητοποίηση των γονέων και η άριστη εποπτεία των χώρων που βρίσκονται τα παιδιά. Αυτά ως προς την πρόληψη.
Ως προς την αντιμετώπιση, τώρα, οφείλει να διαβεβαιώνεται το παιδί πως δεν είναι δική του ευθύνη η εμπλοκή του ως θύμα σε τέτοια φαινόμενα. Πρέπει να νιώσει ο μαθητής προστατευμενοςκαι κυρίως να πειστεί πως δεν πρέπει να σιωπά και δεν αποτελεί “κάρφωμα” η αποκάλυψη τέτοιων περιστατικών.
Αναφέρθηκε ότι δεν υπάρχουν σαφείς κανόνες από το Υπουργείο για το πώς διαχειρίζονται οι εκπαιδευτικοί τέτοια φαινόμενα. Προτείνεται παρ΄ όλα αυτά η καλή εποπτεία στα διαλείμματα, η δημιουργία ολιγάριθμων κατά το δυνατόν τμημάτων ανά τάξη, η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και η συνεργασία του σχολείου με ψυχολόγο.
Χρήσιμη για την ομιλία αναδείχθηκε η σχετική έρευνα που έγινε το 2011 στη Χίο από το Α.Τ. Χίου, την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και το Κέντρο Παιδιού και Εφήβου, στα αποτελέσματα της οποίας ανέτρεξαν συχνά οι ομιλητές.
Η ομιλία τελείωσε με τις ερωτήσεις και τις ανησυχίες του ακροατηρίου να αναδεικνύουν ότι η σχολική βία αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα που απασχολεί άμεσα παιδιά, εκπαιδευτικούς και γονείς της τοπικής μας κοινωνίας.