Το τραγούδι της καραντίνας από τον Ισίδωρο Χαλλιορή της Οδύσσειας (βίντεο)
Ο Ισίδωρος Χαλλιορής που για πολλά χρόνια έδινε έναν ξεχωριστό τόνο στην διασκέδαση και τον πολιτισμό του νησιού με την «Οδύσσεια», που έκλεισε πριν την επέλαση του κορονοϊού, από το «Μένουμε σπίτι» περιγράφει με έναν ξεχωριστό τρόπο την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. Γράφει:
Όταν ο πατέρας μου Κώστας Χαλλιορής, πενήντα χρόνια πριν έγραφε αυτό το ποίημα, δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως στις μέρες της καραντίνας, του κορονοϊού, η μάνα δε μπορεί να φιλήσει το νεογέννητο παιδί της ή το παιδί της που επιστρέφει από το εξωτερικό ή το μικρό παιδί της που το λαχταρά τόσο.
Φιλί δεν μπορεί να έχει ο κατάδικος, ο φονιάς, ο ληστής, ο αδερφός, η αδερφή, ο σύζυγος, ο εραστής, ούτε ο Άγιος της εικόνας.
Φιλί, ούτε χάδι, ούτε ματιά δεν μπορούν να έχουν σαν αποχαιρετισμό αυτοί που φεύγουν αυτοί που κλείνουν για πάντα τα μάτια, οι γονείς μας, οι παππούδες, οι γιαγιάδες μας, που τόσο ανθρώπινα προσέγγισε τη σπουδαιότητα της παρουσία τους στην καθημερινότητά μας, αλλά και στη μνήμη μας, ο Σωτήρης Τσιόρδας.
Έντυσα με νότες αυτό το ποίημα και το μοιράζομαι μαζί σας, με την ευχή να μιλήσουμε ξανά με φιλιά σύντομα. Μέχρι τότε «Μένουμε σπίτι».
Ποίηση: Κώστας Χαλλιορής
Σύνθεση – Ερμηνεία: Ισίδωρος Χαλλιορής
Φιλί
Πολλά τραγούδια γράφτηκαν κι είπαν για το φιλί
για πόθους, δάκρυα και χαρές, πως ξέρει να μιλεί
λέγοντας μ΄ ένα ψίθυρο και με δικό του τρόπο
λόγια που δεν περπάτησαν στη γλώσσα των ανθρώπων.
Φιλί μια μάνα στο παιδί σαν γεννηθεί θα δώσει
μ΄ ένα φιλί και το Χριστό τον είχανε προδώσει
φιλί βουβό στου χωρισμού μιλά το σκαλοπάτι
φιλί και στον περαστικό, φιλί και στο διαβάτη.
Φιλί τα χείλη που διψούν στου πόθου το λιοπύρι
φιλί Θεού προσκύνημα και καντηλιού χατήρι…
Φιλί της μάνας στο παιδί που πα να πολεμήσει
φιλί κι όταν ανάπηρο στο σπίτι του γυρίσει.
Φιλί του πόνου, τ΄ αδερφού, της πίστης, του εραστή
και του κατάδικου φιλί και του φονιά και του ληστή
φιλί της νιότης η χαρά σε τρώγλες και παλάτια
φιλί που θα το πάρουμε… σαν κλείσουμε τα μάτια.
