Η μετάλλαξη Βουρνού

Έναν άλλον Μανώλη Βουρνού αντίκρυσαν στο δημοτικό συμβούλιο της Κυριακής, 27 Νοεμβρίου 2016, όσοι τον είχαν συνηθίσει να δίνει τις μάχες του, τις όποιες μάχες του και μέχρι όποτε, απέναντι στην κυβέρνηση για το προσφυγικό, για να εξασφαλίσει πόρους, για να πετύχει κάτι καλύτερο, για τους πρόσφυγες, για το νησί, για την χώρα.

Να εμφανίζεται στα μέσα ενημέρωσης και να εκθειάζει το καλό παράδειγμα της Χίου, που λείπει από τις αρνητικές εικόνες των κεντρικών δελτίων, όταν κατά χιλιάδες περνούσαν οι πρόσφυγες και μετανάστες από το νησί. Να συμμετέχει στα διεθνή φόρα και να υπερηφανεύεται – και δικαίως – για την αλληλεγγύη των Χιωτών.

Την Κυριακή, στο δημοτικό συμβούλιο, διέκρινες την αγωνιώδη προσπάθειά του να βρει και να εκφέρει σοβαρά επιχειρήματα, τέτοια που αρμόζουν για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, όπως είναι το προσφυγικό.

Ματαίως. Επιχειρήματα του τύπου η κυβέρνηση δεν έκανε αυτά που έπρεπε ή μας ξεγέλασε ο Μουζάλας, δεν δικαιολογούν – ακόμα κι αν κανείς συμφωνήσει απολύτως με αυτά – την ρήξη, που συμπυκνώνεται στην αποστροφή του λόγου του «aν δεν τους κάνει η ΒΙΑΛ, να πάει να βρει ό,τι καταλαβαίνει η κυβέρνηση».

Πού είναι, αλήθεια, η υπεύθυνη στάση που πρέπει να τηρεί η τοπική ηγεσία, η όποια ηγεσία, η οποία δεν πρέπει να φέρεται και να άγεται από εφήμερες και επίπλαστες πλειοψηφίες;

Αλλά, βλέπετε, είναι πολλά τα ψηφαλάκια, που και τους αγγέλους κάνουν διαβόλους.