Η ρόδα άρχισε να γυρνάει, δείχνει το μήνυμα από την Βολισσό

3 Ιανουαρίου 2017 | 20:15

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗ

Σήμερα το απόγευμα με επισκέφθηκε η ανιψιά μου, τεσσάρων ετών και πήγαμε βόλτα στην παραλία, στα Μαγεμένα. Της ζήτησα να μου γράψει το όνομά της στην άμμο και αμέσως το σκάλισε εκεί με το δαχτυλάκι της.

Μετά από λίγο συναντήσαμε ένα ακόμη μήνυμα σκαλισμένο από παιδικό δαχτυλάκι στην άμμο. Ήταν από τον Ταΐμ, το προσφυγάκι από τη Συρία, που φιλοξενείται κι αυτός με την οικογένειά του σε σπίτι εκεί, κοντά στην παραλία. Είπα στη Μαρία γι’ αυτόν, αλλά δεν ήταν έξω για να τον δούμε.

Αύριο που θα βγει ο Ταΐμ πάλι βόλτα στην παραλία, θα δει το μήνυμα της Μαρίας και ίσως την φανταστεί, άμα τον δω, θα του πω για εκείνην.

Μετά έλαβα ένα τηλεφώνημα, αρμοδίως, όπως γράφανε κάποτε οι εφημερίδες, και πληροφορήθηκα ότι και το μήνυμα που εκπέμπουμε εδώ και δέκα μέρες με το πείραμα της Βολισσού έχει ήδη πολύ σημαντικό αντίκτυπο, αφού άρχισαν στην πόλη της Χίου να προσφέρουν κάποιοι άνθρωποι σπίτια για δωρεάν στέγαση προσφύγων.

Ο άνθρωπος που μου τηλεφώνησε, στέλεχος μίας ΜΚΟ, μου είπε επακριβώς ότι μετά από τις αναρτήσεις και τα άρθρα που γράφω για την περίπτωσή μας, έχει αρχίσει να διαφαίνεται ένα κύμα διάθεσης δωρεάν σπιτιών στην πόλη. Αυτό φυσικά είναι πολύ συγκινητικό για όλους εμάς, που συνδράμουμε και μετέχουμε στη φιλοξενία της οικογένειας του Αχμέτ και της Σαμπάχ και πολύ ελπιδοφόρο.

Η κοινωνία της Χίου, που μέχρι πριν από ένα μήνα παρακολουθούσε μουδιασμένη και αμήχανη την δυσφημιστική για το νησί και τους κατοίκους του ξενοφοβική δράση και φρασεολογία ενός εσμού ακροδεξιών στοιχείων και μιας αυτοαποκαλούμενης παγχιακής επιτροπής αγώνα, τώρα αρχίζει να ξαναβρίσκει τα πατήματά της και να δείχνει τα αντιρατσιστικά και ανθρωπιστικά της αντανακλαστικά.

Πάντα η αρχή είναι δύσκολη, αλλά άμα μπουν μπροστά κάποιοι και εκπέμψουν τα μηνύματα, παίρνει φόρα το τσέρκι μετά και γυρίζει.