Κυκλοφόρησε ο Δρίμακος, το νέο βιβλίο του Μάρκου Κάβουρα

Από τις εκδόσεις “άλφα-πι”, κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Μάρκου Κάβουρα, “Δρίμακος, ο δρόμος της φωτιάς”. Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Ο Δρίμακος, εκπροσωπώντας συνολικά ολόκληρη την τάξη των δούλων, σηματοδοτεί μια εποχή έντονης ταξικής πάλης, μία εποχή κοινωνικών επαναστάσεων, ορόσημο για το πέρασμα από την δουλοκτησία στη φεουδαρχία. Τέτοια ιστορικά παραδείγματα αναδεικνύουν την κίνηση της κοινωνίας, την εξέλιξη πάντα προς τα μπρος, το νόμο αυτό, δηλαδή, που μπορεί να αναδείξει τη διέξοδο από το σκοτάδι των ημερών.

Παράδειγμα, είναι πολύ ξεχωριστό σημείο στο κεφάλαιο «Η αγοραπωλησία», στο διάλογο-σκέψεις των αφεντικών, τα στοιχεία που αντλούμε για τις σχέσεις στη παραγωγή, και πώς η θέση που έχει κάποιος σ’ αυτήν είναι που καθορίζει και την δύναμη του, ακόμα κι αν σε κάποια χρονική περίοδο αυτό δεν κατανοείται από την πλειοψηφία. («Οι δούλοι ανέβασαν την οικονομία μας», αναφέρει ο Ξενοφών, κα)

Ο Δρίμακος έδωσε το δικό του αγώνα, γι’ αυτό που σήμερα θεωρούμε δεδομένο, αυτονόητο. Ηγήθηκε μιας
κοινωνικής εξέγερσης που ήθελε τους δούλους χωρίς τις αλυσίδες τους, να αποκτήσουν το δικαίωμα να είναι άνθρωποι. Ως προς το περιεχόμενο δηλαδή, θα λέγαμε πως έχουμε να κάνουμε με ένα διδακτικό μύθο, μ’ ένα κείμενο από το οποίο ο αναγνώστης θα διδαχθεί μια ιστορική αλήθεια και θα αντλήσει σημαντικά συμπεράσματα μέσα από τον μύθο, που διαπλέκεται γύρω και μέσα από τη προσωπικότητα του ήρωα.
Μπορούμε λοιπόν με ακρίβεια να μιλήσουμε για ένα ιστορικό μυθιστόρημα, μιας και διαθέτει όλα εκείνα τα
χαρακτηριστικά που το συνθέτουν. Είναι βασισμένο σε μια ιστορική πραγματικότητα (η Ελλάδα και η Χίος ειδικότερα τον 5ο αιώνα), και ταυτόχρονα ο συγγραφέας πλάθει λογοτεχνικά τον μύθο. Το ιστορικό σημείο στην αρχή του έργου εξυπηρετεί τον μύθο και συμβάλει ώστε ο αναγνώστης να εγκλιματιστεί στο πλαίσιο αυτού. Τα στοιχεία εποχής που χρησιμοποιούνται (πχ τα χρονικά ή οι εικόνες τοπίων), προσδίδουν μια ατμόσφαιρα στο έργο.
Κάθε κεφάλαιο μπορεί να αποτελέσει και μια ξεχωριστή πηγή στοιχείων πολύτιμων ιστορικά, που βέβαια δίνονται με γλαφυρότητα στον αναγνώστη. Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστώ πως σ’ ένα αναγνωστικό κοινό που δεν γνωρίζει εκ των προτέρων αυτά τα στοιχεία, του δίνεται η δυνατότητα, χωρίς να παιδευτεί, αλλά ψυχαγωγούμενος, να μάθει για το πώς ζούσαν στη αρχαία Ελλάδα, ποια η πολιτική ζωή και πώς λειτουργούσε, στοιχεία για διασκέδαση, για το φαγητό, τη τιμή στους νεκρούς και πολλά άλλα. Για το κοινό της Χίου, θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τα τοπία που περιγράφονται, και τα τοπωνύμια που αναφέρονται.
Το κείμενο είναι καλογραμμένο και γλωσσικά. Οι μικρές προτάσεις και ο σύντομος περιεκτικός λόγος δίνουν ρυθμό στον αναγνώστη. Υπάρχουν πολλές εικόνες οι οποίες ανταποκρίνονται στο κείμενο, δεν αιωρούνται. Υπάρχει εναλλαγή αφηγηματικών τρόπων, εσωτερικός μονόλογος, αφηγήσεις, διάλογος, που δεν κουράζει τον αναγνώστη. Γίνονται συχνά αναδρομικές αφηγήσεις, που έρχονται να λύσουν μυστήρια της ιστορίας.