Στη “βαρυχειμωνιά” της ακρίβειας, της ανέχειας, του πολέμου, “ασπίδα” μας είναι η οργάνωση κι ο αγώνας σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Γράφει η

Μαρίνα Κυριάκου

Στέλεχος ΚΚΕ

Έχουμε εκτιμήσει πολλές φορές σαν κόμμα, ότι η συζήτηση και στην Ελλάδα γύρω από τη λεγόμενη πολιτική σταθερότητα -ανεξάρτητα από το πώς την εννοεί και πώς την επιδιώκει το κάθε αστικό κόμμα- έχει ως κύριο στόχο την απρόσκοπτη εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής. Είναι η άλλη όψη των μέτρων καταστολής και αυταρχισμού για τη χειραγώγηση του λαού. Είναι “σταθερότητα” για το κεφάλαιο, “αστάθεια” και ανασφάλεια για το λαό.

Όμως, το πρόγραμμα της σημερινής ή της επόμενης κυβέρνησης -όπως κι αν ονομάζεται, όποια σύνθεση κι αν έχει- είναι ήδη γνωστό. Κι ο λαός έχει πολύ πλούσια πείρα για να γυρίσει την πλάτη σε “σενάρια” και “παζάρια” για τη συγκρότηση αστικών κυβερνήσεων που φτιάχνονται με τα γνωστά φθαρμένα υλικά που μας έφτασαν ως εδώ.

Αποδεικνύεται πια ότι τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας δεν αντιμετωπίζονται με “μια από τα ίδια”, με τα μάτια στραμμένα στα “περασμένα”, με ίδιες δοκιμασμένες επιλογές -στο όνομα του “μικρότερου κακού”- που οδηγούν σε νέες υποχωρήσεις και απογοητεύσεις. Με το να εναποθέτει ο λαός τις ελπίδες του στις επερχόμενες εκλογές, όπου μια κυβερνητική εναλλαγή τάχα είναι αυτή που θα τον «σώσει»..

Το ότι, παρόλες τις οξυμένες αντιπαραθέσεις και τους υψηλούς τόνους, τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, τα άλλα κόμματα ομονοούν στο στόχο της “σταθερότητας” για λογαριασμό του κεφαλαίου και ανταγωνίζονται για το ποιος μπορεί καλύτερα να τον εγγυηθεί, αποδείχτηκε και πάλι περίτρανα το τελευταίο διάστημα.

Είναι πολύ χαρακτηριστική η σύμπλευση των κομμάτων αυτών  απέναντι στις τροπολογίες που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή τις δύο τελευταίες βδομάδες. Σε αγαστή σύμπνοια ΑΠΕΡΡΙΨΑΝ ΑΣΥΖΗΤΗΤΙ, όχι μία, όχι δύο, αλλά πέντε ολόκληρες τροπολογίες, με τις οποίες θα μπορούσαν στο «εδώ και τώρα», κι όχι στο μέλλον, όχι στο «σοσιαλισμό» (όπως χυδαιολογούν ορισμένοι για να υπερασπιστούν τη βάρβαρη πολιτική τους), να πάρουν κάποια μέτρα για την στοιχειώδη ανακούφιση του λαού.

Έχουμε και λέμε:

1)Είπαν «όχι» στην παύση των πλειστηριασμών σε βάρος της πρώτης κύριας κατοικίας και άλλων περιουσιακών στοιχείων των λαϊκών στρωμάτων, ενώ την ίδια ώρα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ξιφουλκούν για το ποιος έσκαψε πιο βαθιά τον λάκκο στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά με τους νόμους για τα «κόκκινα» δάνεια και τσακώνονται από ποια τσέπη θα πληρώσει ο λαός τη νέα αύξηση των επιτοκίων, για να μη ζημιωθούν κράτος και τραπεζίτες!

2)Είπαν «όχι» στο να καταργηθεί ο ΦΠΑ σε τρόφιμα, είδη λαϊκής κατανάλωσης, αλλά και ο Ειδικός Φόρος σε καύσιμα και Ενέργεια, επειδή προκαλεί …«δημοσιονομική επιβάρυνση». Την ίδια στιγμή όμως, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ «ανησυχούν» για το κόστος της Ενέργειας στις ενεργοβόρες βιομηχανίες, με την κυβέρνηση να ετοιμάζει ένα νέο πακέτο ελαφρύνσεων 1,5 δισ. ευρώ! Παρόλα αυτά, σε πρόσφατη εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στο νησί μας, οι βουλευτές του έριχναν στην κυβέρνηση της ΝΔ τις ευθύνες για την ακρίβεια που τσακίζει τα λαϊκά στρώματα!

3)Είπαν «όχι» στην επαναφορά και καταβολή του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης στους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τους συνταξιούχους. Ειδικά σήμερα, που το εισόδημα βάλλεται από παντού και οι ανατιμήσεις εξαϋλώνουν τον μισθό από το πρώτο 15ήμερο, αυτό το μέτρο θα ήταν πραγματική ανακούφιση. Κι όμως! Αντί για πραγματικές αυξήσεις, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ τοποθετούν τον πήχη των μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα στο «αξιοπρεπές εισόδημα» που ορίζει η ΕΕ, κάτω και από τον κατώτατο μισθό που ίσχυε στην Ελλάδα πριν από 13 χρόνια και διαγκωνίζονται για τις «αυξήσεις» – ψίχουλα που δίνει ο νόμος Βρούτση – Αχτσιόγλου, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της οικονομίας.

4)Είπαν «όχι» στην επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ με πλήρη εργασιακά δικαιώματα για όλους, όπως διεκδικούν οι εργαζόμενοι, δίνοντας έναν ηρωικό αγώνα όχι μόνο για τις δουλειές και τις οικογένειές τους αλλά και για να μη γίνει βορά στα μονοπώλια ο πολύτιμος ορυκτός πλούτος της χώρας. Κι είναι αυτά τα κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ), που με τους νόμους τους απαξιώθηκε διαχρονικά η ΛΑΡΚΟ, μεθοδεύτηκε το ξεπούλημα ή το λουκέτο.

5) Τέλος, είπαν «όχι» στη ρύθμιση των χρεών ατομικής ασφάλισης προς τα ασφαλιστικά ταμεία των μη μισθωτών και των ασφαλισμένων στον ΟΓΑ, που ταλαιπωρούν χιλιάδες ασφαλισμένους. Την ίδια ώρα που μειώνουν μαζί τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές και απαλλάσσουν τις μεγάλες επιχειρήσεις από τις πιο στοιχειώδεις υποχρεώσεις απέναντι στα Ταμεία.

Βέβαια, για να εφαρμοστούν τα μέτρα που προτείνει το ΚΚΕ υπάρχει μια βασική προϋπόθεση με την οποία διαφωνούν και η κυβέρνηση της ΝΔ και οι ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ:

Προϋποθέτουν όμως, να πληρώσει το κεφάλαιο και όχι ο λαός για την ακρίβεια, τα «κόκκινα» δάνεια, τις συνέπειες από τις κυρώσεις για τον πόλεμο. Δεν έχουν για κριτήριο τις «αντοχές της οικονομίας», τις «καλές ευρωπαϊκές πρακτικές», τη «δημοσιονομική σταθερότητα», «το ανταποδοτικό όφελος (εννοείται για τις τσέπες του κεφαλαίου)» που βάζουν στενό κορσέ στα λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες για να αυγαταίνουν τα κέρδη του κεφαλαίου. Απαιτούν σύγκρουση με τη στρατηγική της «πράσινης ανάπτυξης», της δημοσιονομικής πειθαρχίας, των μνημονίων διαρκείας.

Όμως αυτό που πραγματικά «καίει» και τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ είναι να σωθούν το κεφάλαιο και τα κέρδη του και να πληρώσει ο λαός τον πόλεμο, την ακρίβεια, την «ενεργειακή κρίση». Ο μεταξύ τους ψευτοκαβγάς (ένα επεισόδιο του οποίου είδαμε και στη Χίο) είναι μόνο για το πόσα και από ποια τσέπη!

Αν κάτι προκύπτει λοιπόν από την κοινή τους στάση, είναι ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, με στήριγμα ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ! Όχι μόνο για να πάρει ανάσα από τα βάρη και τα αδιέξοδα που του φορτώνουν, αλλά για να γίνει αυτός πρωταγωνιστής στις εξελίξεις, να τα γκρεμίσει, να τα ανατρέψει!