Τιμούν τη μνήμη του Πολυτεχνείου

Συνδικαλιστικοί φορείς, κόμματα, οργανώσεις, σύλλογοι και αιρετοί τιμούν με ανακοινώσεις τοςυ τη μνήμη του Πολυτεχνείου.

Με απόφαση του Φοιτητικού Συλλόγου του ΤΔΕ θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση στην πύλη του Πανεπιστημίου, την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2024 στις 17.30.

Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου, Κώστας Μουτζούρης

Η επέτειος της 17ης Νοεμβρίου ημέρα κατά την οποία κορυφώθηκε ο αγώνας του Ελληνικού λαού όταν οι φοιτητές κατέλαβαν το χώρο του Πολυτεχνείου αποτελεί σημείο αναφοράς για μια ελεύθερη Ελλάδα. Το αίμα των αθώων φοιτητών θα μας θυμίζει τα γεγονότα αυτά και την υποχρέωση κάθε  πολίτη να παλεύουμε για την Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα που τόσο βάναυσα καταπάτησε η Χούντα των Συνταγματαρχών.

Το Πολυτεχνείο ζει.

ΝΤ ΑΔΕΔΥ ΧΙΟΥ

ΤΟ ΝΤ ΧΊΟΥ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ καλεί τα σωματεία της δύναμης του να συμμετάσχουν μαζικά στη συγκέντρωση της Κυριακής 17 ΝΟΕΜΒΡΗ,στις 17: 30 μπροστά από την πύλη του Πανεπιστημίου Αιγαίου, για να τιμήσουμε την 51η επέτειο της ηρωικής εξέγερσης των φοιτητών, των εργαζομένων και του λαού μας απέναντι στην Αμερικανοκινητη Χούντα των συνταγματαρχών!
Για να ακουστούν ξανά τα εμβληματικά και πάντα επίκαιρα συνθήματα των φοιτητών :”Έξω οι ΗΠΑ”, “Έξω το ΝΑΤΟ”, “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία ” !
Συγχρόνως να αντλήσουμε δύναμη για τους δύσκολους αγώνες που έχουμε μπροστά
μας !

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ,
ΣΤΙΣ 17:30 !

Το Εργατικό Κέντρο Χίου

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 υπήρξε έκφραση κοινωνικών διεκδικήσεων και καταλύτης ιστορικών εξελίξεων. Πενήντα ένα χρόνια μετά τα μηνύματα της εξέγερσης αποτελούν στάση ζωής, διαμορφώνουν την πολιτική επιταγή για Δημοκρατία και Κοινωνική δικαιοσύνη και συνθέτουν τα σύγχρονα αιτήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Τα διαχρονικά αιτήματα του Πολυτεχνείου για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΥΕΡΙΑ, αποτελούν και σήμερα κύρια αιτήματα εργαζομένων και κοινωνίας ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της ακρίβειας, της κατάργησης του οχτάωρου, της φτώχειας, της εξαθλίωσης και του εργασιακού μεσαίωνα. Ενάντια στην υποβάθμιση και διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και υγείας μέσα από την πολιτική της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης. Ενάντια στην ποινικοποίηση της απεργίας, των διαδηλώσεων και το φακέλωμα της συνδικαλιστικής δράσης.

Το Εργατικό Κέντρο Χίου εκφράζοντας τον βαθύ σεβασμό του στους αγωνιστές για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και θεωρώντας πως η παρακαταθήκη του Πολυτεχνείου αποτελεί μια διαρκή διακήρυξη ελευθερίας, πολύτιμη και αναγκαία σε κάθε περίοδο, συμμετέχει στις εκδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης που θα πραγματοποιηθούν στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Όλοι μαζί μπορούμε, έχοντας μπροστάρη τη νεολαία μας, να αποτρέψουμε τα χειρότερα, να αγωνιστούμε ενωμένοι και να ανάψουμε και πάλι την σπίθα της ελπίδας που θα φωτίσει το μέλλον μας.

Το Εργατικό Κέντρο Χίου συμμετέχει στις εκδηλώσεις που διοργανώνει το Πανεπιστήμιο Αιγαίου την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2024 και ώρα 17.30 στη κεντρική είσοδο του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χίου

Με μπροστάρη τη μαχητική νεολαία που ξεσηκώθηκε στο Πολυτεχνείο με κεντρικό σύνθημα το «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», η ελληνική κοινωνία συγκρούστηκε με το δικτατορικό καθεστώς, δίνοντας περήφανο αγώνα  για Δημοκρατία, Ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία. Η τελική νίκη κατά της τυραννίας, τον Ιούλιο του 1974, έστειλε το ξεκάθαρο μήνυμα: «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ».

17 Νοεμβρίου 2024.

51 χρόνια μετά την ηρωική εξέγερση των φοιτητών, σε μια μελανή περίοδο της ιστορίας όπου παιδιά και άμαχοι αποτελούν, για πολλοστή φορά, τα θύματα γεωπολιτικών πολέμων, τα συνθήματα και τα μηνύματα του αγώνα τους παραμένουν επίκαιρα και μας διδάσκουν ότι όποια και αν είναι η βούληση των κυβερνήσεων, η δύναμη του λαού μπορεί να την ανατρέψει. Η τιμή στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου και σε όλους εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους στην αντιδικτατορική δράση και στον αγώνα για δημοκρατία, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη, αποτελεί αυτονόητη πράξη ευθύνης για το σήμερα. Η αντίσταση απέναντι στη Χούντα των συνταγματαρχών και ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου αποτελούν πολύτιμη πηγή γνώσης, έμπνευσης και παραδειγματισμού για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο. Οι αγώνες του σήμερα είναι ζωτικής σημασίας για την υπεράσπιση του ελεύθερου και δημοκρατικού δημόσιου, δωρεάν, σχολείου δίχως κατηγοριοποίηση και αντιεκπαιδευτική «αξιολόγηση», την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, τη διεκδίκηση μισθών αξιοπρέπειας με πραγματικές αυξήσεις ως μέτρο αντιμετώπισης της εξοντωτικής ακρίβειας, την υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών της Υγείας και της Ασφάλισης.

Οι εκπαιδευτικοί  της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων μαζί με τους μαθητές, τους γονείς και όλους τους εργαζόμενους. Όλοι μαζί ενωμένοι, παλεύουμε για ένα καλύτερο, ειρηνικό  μέλλον για τα παιδιά μας, για τη νέα γενιά.

Τιμώντας τους αγώνες του λαού και της νεολαίας ενάντια στην στρατιωτική δικτατορία 51 χρόνια πριν, πρωτοστατούμε ώστε το πραγματικό περιεχόμενο του Πολυτεχνείου να ακουστεί σε κάθε σχολική μονάδα.

Συμμετέχουμε μαζικά στις μεγάλες αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις και  κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της πανεργατικής απεργίας στις 20 του Νοέμβρη.

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. θα καταθέσει στεφάνι στον χώρο του Πολυτεχνείου την Κυριακή 17 του Νοέμβρη στις 11.30πμ

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Το Σωματείο Συνταξιούχων ΕΦΚΑ

Το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου 51 χρόνια μετά για ψωμί-παιδεία-ελευθερία –Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ παραμένουν και σήμερα επίκαιρα. Συνεχίζουμε  τον αγώνα στους νέους δρόμους της αντίστασης , που γεννιούνται καθημερινά ,ενάντια στην φτώχεια ,την ακρίβεια, την αδικία, την υποβάθμιση υγείας και παιδείας, τον φασισμό και τον πόλεμο που συμμετέχει και η χώρα μας.

   Η σύγκρουση με ένα ισχυρότερο αντίπαλο , όπως ήταν η χούντα των συνταγματαρχών , μας εμπνέει και  σήμερα κόντρα στην μοιρολατρία κα την υποταγή  και  ενισχύουμε το ρεύμα αμφισβήτησης , ενάντια στην κυρίαρχη βάρβαρη πολιτική .

Τιμάμε όσους σήκωσαν το ανάστημά τους , βασανίστηκαν, εξορίστηκαν ή δολοφονήθηκαν από  την χούντα. Βαδίζουμε και σήμερα αταλάντευτα  στους ίδιους δρόμους αντίστασης. Συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις και την πορεία για το Πολυτεχνείο την Κυριακή στις 17.00 έξω από το Πανεπιστήμιο  Αιγαίου.

Το ΚΚΕ

Τιμάμε τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου και αντλούμε δύναμη από τα συνθήματά του “ψωμί-παιδεία-ελευθερία”, “έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ”, που παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ στον αγώνα για τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα και την απεμπλοκή της χώρας από τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο για το γεγονός ότι τα μέλη και τα στελέχη του, τα μέλη της ΚΝΕ που ιδρύθηκε εκείνα τα χρόνια, μέσα στην παρανομία, αφιέρωσαν όλες τους τις δυνάμεις στην προσπάθεια οργάνωσης της αντιδικτατορικής πάλης, σε συνθήκες βάναυσης κρατικής καταστολής, με κόπο, υπομονή και μεγάλες θυσίες, παρότι η δικτατορία της 21ης Απρίλη βρήκε το Κόμμα οργανωτικά και ιδεολογικά-πολιτικά ανέτοιμο. Αρνούμενοι να αποκηρύξουν τις ιδέες και τη δράση τους και να υποστείλουν τη σημαία της αντίστασης στα κρατητήρια και τα βασανιστήρια, στις φυλακές και τις εξορίες, αλλά και οργανώνοντας την αντιδικτατορική πάλη σε χώρους δουλειάς, εργατογειτονιές, σχολεία και αμφιθέατρα, κράτησαν ζωντανή τη φλόγα της οργανωμένης εργατικής-λαϊκής πάλης ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Εμπνεόμαστε από τον αγώνα, τα οράματα και τις θυσίες τους, όπως και από όλους τους αγωνιστές που διώχτηκαν με πολλούς τρόπους, που προσέφεραν ακόμα και τη ζωή τους στο εργατικό-λαϊκό κίνημα.

Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξε ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων αλλάζει μόνο από την οργανωμένη δράση του λαού και της νεολαίας, ενάντια σε κάθε αναμονή “σωτήρων” και στην ψευδαίσθηση ότι οι αλλαγές και οι κάθε λογής ανασυνθέσεις στις “κορυφές” μπορούν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των “από κάτω”. Η αιματηρή καταστολή του Πολυτεχνείου δεν αποτέλεσε ήττα, αλλά προπομπό των επερχόμενων μαχών, όπως αποδεικνύει και η τεράστια συμμετοχή λαού και νεολαίας στην αντιιμπεριαλιστική πορεία που πραγματοποιείται εδώ και 50 χρόνια προς την Αμερικανική Πρεσβεία, το αιματοβαμμένο σύμβολο των δολοφονικών συμμάχων της Χούντας και των μετέπειτα κυβερνήσεων. Το Πολυτεχνείο βάθυνε τα ρήγματα στους κόλπους της δικτατορίας, ενταφίασε οριστικά τα σχέδια της λεγόμενης “φιλελευθεροποίησής” της και την απονομιμοποίησε στη συνείδηση ευρύτερων εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, που δεν συμμετείχαν έως τότε στο αντιδικτατορικό κίνημα. Μαζί με το χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή, επιτάχυνε την πτώση της.

Τα συνθήματα «Έξω οι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», που κοσμούσαν τις πύλες του Πολυτεχνείου, στη διάρκεια του τριήμερου ξεσηκωμού, είναι σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ

Σήμερα που οι αντιπαραθέσεις για την διεθνή πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο από τη μία και στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό από την άλλη, έχουν φτάσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, η χώρα μας, με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ και των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντικού “τόξου”, έχει αναδειχθεί σε “προκεχωρημένο φυλάκιο” των σχεδιασμών των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή. Είναι από άκρη σε άκρη γεμάτη από αμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις που παίζουν κομβικό ρόλο στους πολέμους σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, ενώ μονάδες και εξοπλισμός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, που έχει χρυσοπληρώσει ο ελληνικός λαός, δήθεν για την “άμυνα της χώρας”, αποστέλλονται διαρκώς εκτός συνόρων.

Η πολιτική της όλο και βαθύτερης ελληνικής εμπλοκής θα συνεχιστεί και με τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, όπως έσπευσε να ξεκαθαρίσει ο Πρωθυπουργός, Κυρ. Μητσοτάκης, και όπως έκαναν και κατά την προηγούμενη προεδρεία Τραμπ οι ελληνικές κυβερνήσεις, τόσο του ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με τη σημερινή Νέα Αριστερά) όσο και της ΝΔ στη συνέχεια, πάντα με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ.

Με αυτούς τους τρόπους, η ελληνική άρχουσα τάξη διεκδικεί για τον εαυτό της μεγαλύτερο μερίδιο από την ιμπεριαλιστική “λεία”, θέτοντας τον λαό και ιδιαίτερα τη στρατευμένη νεολαία, μπροστά σε τεράστιους, χειροπιαστούς και άμεσους κινδύνους. Γι΄ αυτό και είναι πέρα για πέρα δίκαιες οι αντιδράσεις φαντάρων και αξιωματικών σε αυτή την πολιτική της πολεμικής εμπλοκής, στη στήριξη του κατοχικού κράτους του Ισραήλ που αιματοκυλά τους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου. Εδώ και τώρα πρέπει να πάψει κάθε δίωξή τους!

Καμία αξία δεν έχουν οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για την “προστασία” που δήθεν εξασφαλίζουν στον ελληνικό λαό οι “ισχυρές συμμαχίες”. Άλλωστε, και την περίοδο της δικτατορίας, η χώρα μπλέχτηκε ακόμα περισσότερο στους τότε ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών, με στόχο τη γεωπολιτική αναβάθμιση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, έχοντας τη στήριξη των ΗΠΑ και απολαμβάνοντας τις οικονομικές σχέσεις με τις χώρες της καπιταλιστικής Ευρώπης. Η τραγωδία της Κύπρου, η τουρκική επέμβαση και η συνεχιζόμενη Κατοχή, απέδειξαν τους κινδύνους που εγκυμονούν για τους λαούς οι σχεδιασμοί των εκμεταλλευτών.

Επίκαιρο παραμένει και το σύνθημα του Πολυτεχνείου «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία»

Ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον αγώνα για σύγχρονα εργατικά-λαΐκά δικαιώματα, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση. Άλλωστε, και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι γέννημα των ίδιων των νομοτελειών και αντιθέσεων του καπιταλιστικού συστήματος, της επιδίωξης του κέρδους που διαπερνά κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής.

Τη στιγμή που τα κέρδη των εισηγμένων επιχειρήσεων, των ενεργειακών ομίλων, των τραπεζών κ.ο.κ. σημειώνουν το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο, οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες “στενάζουν” στο σούπερ μάρκετ, δυσκολεύονται να ζεστάνουν το σπίτι τους, να καλύψουν τα υπέρογκα έξοδα που απαιτούνται για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Οι νέοι άνθρωποι ζουν μέσα σε μια διαρκή αβεβαιότητα, αντιμετωπίζουν την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης και την προσαρμογή της στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, αδυνατούν να επιλύσουν το πρόβλημα της στέγης, να σχεδιάσουν το αύριο και να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Αυτή είναι και η πιο “ασφυκτική” μορφή ανελευθερίας, που συνοδεύεται από την κρατική καταστολή, όταν δεν αποδίδει η προσπάθεια παραπλάνησης και ενσωμάτωσης.

Αν και μεσολάβησε μισός αιώνας από την πτώση της δικτατορίας, που ήταν γεμάτος από νέα επιστημονικά-τεχνικά επιτεύγματα, η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών, που είναι πέρα για πέρα ρεαλιστική, “σκοντάφτει” στο γεγονός ότι μια χούφτα εκμεταλλευτών, οι καπιταλιστές, εξακολουθούν να κατέχουν την ιδιοκτησία των σύγχρονων μέσων παραγωγής, την οργάνωση της παραγωγής και γενικότερα της οικονομίας και της κοινωνίας. Μπορεί η δικτατορία των συνταγματαρχών να παρέδωσε τη σκυτάλη στο πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστών, αλλά η δικτατορία του κεφαλαίου παραμένει.

“Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία”!

Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξε ότι μέσα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, έρχονται ιστορικές στιγμές απότομων ξεσπασμάτων των μέχρι χτες διστακτικών εργατικών-λαϊκών δυνάμεων. Οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου σμπαράλιασαν τα αστικά κηρύγματα περί “πολιτικού ρεαλισμού”, που επιχειρούσαν να παρουσιάσουν τη Χούντα ως άτρωτη και να περιορίσουν τα αιτήματα στον «στενό ορίζοντα» ανώδυνων για την καπιταλιστική εξουσία επιλογών και αλλαγών.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, παρά τις συνεχείς προσπάθειες να καταστεί ένα ανώδυνο σύμβολο, παρά την κατασυκοφάντησή του, συνεχίζει να συγκινεί μεγαλύτερες και νεότερες γενιές ως σύμβολο νέων αγώνων και ανυπακοής στα σχέδια της καπιταλιστικής εξουσίας. Αυτά τα 51 χρόνια, επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά το γεγονός ότι καμία διαχείριση του σάπιου συστήματος, “φιλελεύθερη” ή “προοδευτική”, δεν μπορεί να συμβιβάσει τις επιδιώξεις της αστικής τάξης με τα συμφέροντα της εργατικής – λαϊκής πλειοψηφίας, ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση, όπως κι αν αυτοχαρακτηρίζεται, που να μπορεί να βελτιώσει τη θέση του λαού στο έδαφος της εξουσίας του κεφαλαίου και παραμένοντας μέσα στις “φυλακές” του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, πολύ περισσότερο να ανοίξει δρόμο για ριζικές αλλαγές.

Μοναδική απάντηση στη σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της προσφυγιάς, των καπιταλιστικών οικονομικών κρίσεων, της ανεργίας και της εξαθλίωσης, είναι η διαμόρφωση της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους βιοπαλαιστές αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους και τις γυναίκες από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, που θα βάζει στο στόχαστρο την πραγματική ρίζα των προβλημάτων, τον πραγματικό τους εχθρό: Το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Η πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, αποτελεί τη μόνη διέξοδο στα αδιέξοδα του καπιταλισμού και ταυτόχρονα τον αποδοτικότερο φόρο τιμής σε όσους αγωνίστηκαν για την ανατροπή της απριλιανής δικτατορίας, σε όσους διαχρονικά θυσιάστηκαν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτά είναι τα “Πολυτεχνεία” της γενιάς μας, για τα οποία αξίζει να αγωνιστούμε!