«Πάμε κι όπου βγει”, με υπεράριθμους και επικίνδυνες συνθήκες στον Καστρομηνά Χίου
Την τύχη με το μέρος τους είχαν οι θεατές που βρέθηκαν το βράδυ της Τρίτης 26 Αυγούστου 2025 στο ανοικτό θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» στον Καστρομηνά Χίου, στην παράσταση «Υπηρέτης δύο αφεντάδων» με τον εκπληκτικό Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και τον θίασό του.
Κι ενώ η τέχνη διέπρεψε επί σκηνής κι αποθεώθηκε από το χειροκρότημα του κόσμου, η διοργάνωση με οικοδεσπότη τον δήμο Χίου ήταν απρεπής, ατελής και άκρως επικίνδυνη.
Επιτράπηκε η είσοδος σε υπεράριθμους θεατές, με αποτέλεσμα λίγα λεπτά πριν τις 21:00 να καταφθάνει ακόμη πλήθος κόσμου, χωρίς – ωστόσο – να υπάρχουν πια θέσεις να καθίσουν.
Οι έχοντες ήδη εισιτήρια έπαιρναν αυτοβούλως πλαστικές καρέκλες και τις τοποθετούσαν χωρίς έλεγχο, χωρίς καμιά οργάνωση και υπόδειξη κάποιου υπεύθυνου από τον δήμο Χίου, όπου γης, αφού κενό δεν υπήρχε πουθενά.
Το παράδοξο ήταν ότι στις 9 παρά τέταρτο ακόμη εκδίδονταν εισιτήρια, ενώ ήταν τόσος πολύς ο κόσμος, που σχεδόν έτρεχε για να προλάβει να βρει μια θέση, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να υπάρχει στοιχειώδης εικόνα του αριθμού των θεατών.
Κάποιοι από τους θεατές αποχωρούσαν, ζητώντας πίσω τα χρήματά τους, κάποιοι άλλοι κάθισαν στην ευθεία πίσω από τα παρασκήνια, άγνωστο πώς, για να παρακολουθήσουν μια παράσταση για την οποία είχαν πληρώσει ο καθένας 23 ευρώ το εισιτήριό του.
Χώρος δεν υπήρχε ούτε για δείγμα, ούτε για να μπεις, ούτε για να βγεις. Λίγο μετά τις 21:00 και ο κόσμος είχε κατακλύσει ακόμη και τους διαδρόμους, τις σκάλες στις κερκίδες και στα διαζώματα. Για προδιαγραφές ασφάλειας και εξόδους κινδύνου, ούτε λόγος.
Αδιόρθωτοι και κατ΄ εξακολούθηση επικίνδυνοι
Το σκηνικό αυτό, βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Τελευταίο προηγούμενο ήταν στην παράσταση της Κατερίνας Διδασκάλου πριν από δύο χρόνια όπου είχε επέμβει κατόπιν καταγγελιών, η αστυνομία και η εισαγγελία κι από ό,τι φαίνεται επειδή μόνο με τη φοβέρα οι ανευθυνοϋπεύθυνοι καταλαβαίνουν, μάλλον πρέπει να είναι πιο συχνή η παρουσία των αρχών σε τέτοιες διοργανώσεις, μήπως προλάβουμε το μοιραίο.
Τα ερωτήματα
Τα ερωτήματα, βέβαια, που τίθενται είναι πολλά, με πρώτιστο, ο δήμος Χίου που εντάσσει τις παραστάσεις στο πολιτιστικό του καλοκαίρι πρέπει ή δεν πρέπει να εξασφαλίσει την ασφάλεια του χώρου; Πρέπει ή δεν πρέπει, επιτέλους, να αριθμήσει τα καθίσματα στον Καστρομηνά και να ενημερώνει τις εταιρείες παραγωγής για την πληρότητα του χώρου, ώστε να μην κόβονται υπεράριθμα εισιτήρια;
Ποιος θα έχει την ευθύνη αν συμβεί κάποιο ατύχημα; Τι θα γινόταν χθες αν κάποιος χρειαζόταν ιατρική βοήθεια;
Μέχρι πότε θα λειτουργούν όλα στον αυτόματο και θα είμαστε όλοι ευχαριστημένοι γιατί πραγματικά είδαμε μια απολαυστική παράσταση;
Μέχρι πότε θα είμαστε, «πάμε κι όπου βγει»;
Η παρουσία της αστυνομίας γίνεται μόνο κατόπιν καταγγελιών; Δεν υπάρχει έλεγχος στις δημοτικές διοργανώσεις, όσο υπάρχει έλεγχος στους ιδιώτες που κάθε τρεις και λίγο καλούνται να απολογούνται για τα πάντα και να πληρώνουν πρόστιμα;
Οι επαγγελματίες και οι ερασιτέχνες
Χθες το βράδυ είδαμε έναν Βασίλη Χαραλαμπόπουλο κι έναν ολόκληρο θίασο να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, επί σκηνής. Σκηνικά, κοστούμια, μουσική, χορευτές, όλα άρτια και όλα με επαγγελματισμό και οργάνωση.
Ο ερασιτέχνης, ο ανοργάνωτος και ο… λίγος ήταν για ακόμη μια φορά ο δήμος Χίου.
Το χειροκρότημα του κόσμου βγήκε αβίαστα και κατ’ εξακολούθηση για έναν θίασο που τίμησε και υπηρέτησε την τέχνη του, ενώ την ίδια στιγμή οι θεατές μακάριζαν την τύχη τους, για το κακό που δεν συνέβη. Μέχρι την επόμενη που ο δήμος Χίου θα παίξει ρουλέτα με τις ζωές μας γιατί όλα σε αυτόν τον τόπο… “πάνε και όπου βγουν” μεν, πολιτισμένα δε.
