Πώς παραμύθιασαν τον δήμαρχο οι Νερομυλιώτες
Οργανωμένη εμφάνιση πραγματοποίησαν την περασμένη Δευτέρα, 23 Μαΐου 2016, στο γραφείο του δημάρχου και εν συνεχεία στην συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Χίου κάτοικοι από περιοχές, που υποτίθεται γειτνιάζουν με τον παλαιό σκουπιδότοπο, όπου η δημοτική αρχή σχεδιάζει να κατασκευάσει νέο καταυλισμό προσφύγων και μεταναστών.
Όσα ακούσθηκαν και κυρίως οι ρατσιστικές «κορώνες» που εκτοξεύθηκαν, τόσο στην συνεδρίαση, όσο και στο γραφείο του δημάρχου κ. Μανώλη Βουρνού, μαρτυρούν ότι υπάρχει αφενός σοβαρό έλλειμμα πληροφόρησης και αφετέρου και κυρίως πλεόνασμα παραπληροφόρησης, διακίνησης ψευδών πληροφοριών και προσπάθεια ενίσχυσης ξενοφοβικών και ρατσιστικών αισθημάτων.
Εκείνο που κατά κόρον προβλήθηκε από τους κατοίκους ήταν η άμεση σχεδόν γετνίαση κατοικιών και παραγωγικών μονάδων κτηνοτροφίας με τον χώρο, που προορίζεται – από την δημοτική αρχή – για την δημιουργία του καταυλισμού.
Από τα 300 μέτρα στα τρία χιλιόμετρα
«Τριακόσια μέτρα είναι τα πρώτα σπίτια», έλεγαν και ξαναέλεγαν με έμφαση στον δήμαρχο, ο οποίος φάνηκε να εκπλήσσεται, ρωτώντας και ξαναρωτώντας, για να πάρει την «απάντηση» από τον… ειδήμονα της ομάδας ότι «αν δεν είναι 300 είναι 350, τώρα για τα πενήντα μέτρα θα συζητάμε;».
Ο δήμαρχος, που μάλλον δεν είχε σαφή εικόνα της ευρύτερης περιοχής δεν επέμεινε και φάνηκε να αποδέχεται ως αληθή όσα του παρέθεσαν οι διαμαρτυρόμενοι των περιοχών Αγίας Αικατερίνης και Αγίου Σπυρίδωνα, οι οποίες απέχουν από τον επίμαχο χώρο τουλάχιστον τρία χιλιόμετρα! Προχώρησαν δε ακόμα περισσότερο, τοποθετώντας μέσα στην «διακεκαυμένη ζώνη» τα Γιαλούρικα, αλλά και το Βαρβάσι, τις Καρυές και τον Δαφνώνα!
Μίλησαν για κτηνοτροφικές μονάδες, που απέχουν μια… ανάσα από τον σκουπιδότοπο, ενώ στην πραγματικότητα η πιο κοντινή απέχει τουλάχιστον δύο χιλιόμετρα και μία ακόμα στης Κόρης το Γεφύρι περί τα 2,5 χιλιόμετρα.
Έφτασαν δε στο σημείο να κινδυνολογούν ασυστόλως, λέγοντας ότι τόσο από την παραμονή των προσφύγων και μεταναστών στον καταυλισμό του σκουπιδότοπου, όσο και από την μετακίνησή τους προς την πόλη – μέσα από τα άγρια βουνά και τα λαγκάδια – θα υπάρχουν προβλήματα στις κατοικίες και στις άλλες εγκαταστάσεις. Εν ολίγοις παρουσίασαν την κατάσταση ως εμπόλεμη!
Με την «λογική» την δική τους, λοιπόν, θα έπρεπε να είχαν ξεσηκωθεί σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της πόλης, αφού ο καταυλισμός της Σούδας και ο χώρος του ΔΗΠΕΘΕ είναι σε ακτίνα μικρότερη από τις κατοικίες τους!
Το μοναδικό ενδιαφέρον στοιχείο στο αφιλόξενο τοπίο πέριξ του σκουπιδότοπου η πηγή και η στέρνα στην κορυφή του βουνού
Ποια είναι η πραγματικότητα στην γεωγραφία της περιοχής
Όπως και σε προηγούμενη ανάρτησή μας έχουμε επισημάνει («Γιατί ο σκουπιδότοπος δεν μπορεί να γίνει camp»), διαφωνούμε πλήρως και είναι λανθασμένη τεχνικά, κοινωνικά και πολιτικά η επιλογή του σκουπιδότοπου για την δημιουργία καταυλισμού φιλοξενίας των προσφύγων και μεταναστών.
Ωστόσο, επειδή η παραπληροφόρηση και η κινδυνολογία από ανθρώπους με έλλειμμα της πραγματικής εικόνας, αλλά και από άλλους και κυρίως από αυτούς που στοχεύουν στην πρόκληση κλίματος ανησυχίας και ενίσχυσης των ξενοφοβικών και ρατσιστικών αισθημάτων, ο astraparis.gr επιχείρησε ένα οδοιπορικό και μια καταγραφή με βίντεο και φωτογραφικό υλικό της ευρύτερης περιοχής, που καταδεικνύουν ότι όλα όσα είπαν στον δήμαρχο και στο δημοτικό συμβούλιο οι Νερομυλιώτες ήταν παραμύθια, με μπαμπούλες και δράκουλες!
Στο βίντεο που δημοσιεύουμε, καθώς και στις εν σειρά φωτογραφίες, με κατεύθυνση από την περιοχή του Δαφνώνα προς τις Καρυές, δηλαδή από τον νότο προς τον βορρά, αποτυπώνεται η πραγματικότητα, που δείχνει την παντελή απουσία ανθρωπογενούς δραστηριότητας σε «απόσταση βολής». Το ίδιο ισχύει και προς τα δυτικά, όπου μόνον βουνά ορθώνονται.
Και όλα αυτά σε ένα γενικότερο αφιλόξενο τοπίο, κυριολεκτικά στο μέσον του πουθενά, μέσα από βουνά και από λαγκάδια και για να επιχειρήσει κανείς να κατέβει από εκεί στην πόλη της Χίου αποτελεί πεζοπορική διαδρομή, η οποία ουδεμία σχέση έχει με την διαδρομή Χαλκειός – Χίος, που διέρχεται σχεδόν στο σύνολό της από κατοικημένα σημεία και περιοχές με ποικίλη ανθρωπογενή δραστηριότητα.
Η έκπληξη και η ειρωνεία της τύχης
Στην διαδρομή μας συναντήσαμε, εντελώς τυχαία, μια από τις κατοίκους της ευρύτερης περιοχής του σκουπιδότοπου, στην αγροικία της, στην θέση «Καθίσματα» της Αγίας Παρασκευής, στα διοικητικά όρια της κοινότητας των Καρυών.
Ήταν παρούσα και μάλιστα με δυναμικό τρόπο στην διαμαρτυρία της περασμένης Δευτέρας, λαμβάνοντας και τον λόγο στην συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου.
Η κατοικία της όχι μόνον απέχει κάποια χιλιόμετρα από τον σκουπιδότοπο, αλλά επιπλέον ουδεμία οπτική επαφή έχει με τον χώρο. Βρίσκεται στα βορειοδυτικά του και παρεμβάλλεται το βουνό, ενώ και η πρόσβαση – αν κάποιος θα ήθελε να κινηθεί προς τα εκεί, για ποιόν λόγο αλήθεια; – γίνεται μέσα από χωματόδρομο, ο οποίος σε μεγάλο τμήμα του είναι απροσπέλαστος σε οχήματα, μοιάζει σχεδόν με ένα μεγάλο μονοπάτι.
Την ρωτήσαμε και ανταποκρίθηκε με καλή, ομολογουμένως, διάθεση, γιατί εξέφρασε τέτοιους φόβους. Η απάντησή της ήταν, ό,τι είχε ακούσει από άλλους, κυρίως φήμες και κινδυνολογίες και ό,τι η ίδια είχε δει από την παρουσία προσφύγων και μεταναστών μέσα στην πόλη, δηλαδή μια απλή παρουσία ανθρώπων, οι οποίοι κινούνται όπως όλοι οι άλλοι και απλά ξεχωρίζουν ενδεχομένως από την ενδυμασία ή φυλετικά χαρακτηριστικά.
«Δεν έχω τίποτα εναντίον τους», είπε με ειλικρίνεια. «Αλλά φοβάμαι, γιατί είμαι στην ερημιά και το πιο κοντινό σπίτι είναι σε απόσταση 300 μέτρων από το δικό μου. Ποιος να με δει, ποιός να με ακούσει. Αν είναι Σύριοι και οικογένειες δεν έχω κανένα πρόβλημα. Αλλά κάποιες άλλες ράτσες τις φοβάμαι», μας είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Δεν δίστασε δε να μας αποκαλύψει – κι εδώ είναι η ειρωνεία της τύχης – ότι ο σύζυγός της ήταν Σύριος και η ίδια είχε ζήσει στην εμπόλεμη Βυρηττό!
