Στη μάχη της ρουκέτας ο δήμος

Μετά την άρση των… παρεξηγήσεων και των εμποδίων, για την διάθεση του χώρου ρίψης των ρουκετών και την «τακτοποίηση» του θέματος, ο δήμος Χίου μπήκε για τα καλά στο «παιχνίδι» της προβολής του αμφιλεγόμενου εθίμου του ρουκετοπόλεμου, που έχει καταστεί – πλέον – διεθνούς εμβέλειας ατραξιόν.

Ήδη, βρίσκεται στον «αέρα» ειδική σελίδα – αφιέρωμα, με τον τίτλο «Ρουκετοπόλεμος» – Ανάσταση στον Βροντάδο της Χίου και την πρόσκληση στους απανταχού του κόσμου οπαδούς του event «Απολαύστε ένα παγκόσμια θέαμα, μια ξεχωριστή εμπειρία».

Στη διεύθυνση http://chioscity.gr/rouketopolemos/ μια καλαίσθητη παρουσίαση καθοδηγεί και προκαλεί τους επισκέπτες της σελίδας, να γνωρίσουν το έθιμο, αμφιλεγόμενο κατά πολλούς, παραθέτει στοιχεία και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, που καθιστούν τη σελίδα ελκυστική.

 Η προβολή της Χίου

Εκτός από την συγκεκριμένη σελίδα ο δήμος έχει αρχίσει εδώ και μερικές ημέρες την διαφήμιση του ρουκετοπόλεμου στο Facebook, ενώ έχει προσκαλέσει και δημοσιογράφους από διάφορα σημεία της χώρας.

Ήδη, βρίσκεται στη Χίο, τοσο για τηνπροβολή του ρουκετοπόλεμου, όσο και γενικότερα για τις ομορφιές του νησιού συνεργείο του τηλεοπτικού σταθμού ΑΝΤ1, με την δημοσιογράφο κα Πωλίνα Κολοκοτρώνη από την Θεσσαλονίκη.

Και βέβαια, ο δήμος Χίου δεν παραλείπει να τονίσει ότι ο ρουκετοπόλεμος ήταν και παραμένει το μεγάλο γεγονός του εορτασμού του Πάσχα στη Χίο, όμως, ο επισκέπτης μπορεί να ζήσει πολλά περισσότερα, ανακαλύπτοντας τις κρυφές γωνιές του νησιού.

Μεταφέρουμε κατωτέρω, το κείμενο που έχει στη σελίδα του ο δήμος Χίου για τον ρπουκετοπόλεμο, καθώς και μέρος από το φωτογραφικό υλικό του.

Ο στόχος της ρουκέτας

Για τους Παναγούσους: Ο κουμπές (τρούλος) και το λιονταράκι του Αγίου Μάρκου (το έμβλημα του Αγίου Μάρκου που βρίσκεται σε αγιογραφία πάνω από την κεντρική πύλη του ναού).

Για τους Αγιομαρκούσους: Το ρολόι της Παναγίας της Ερυθιανής.

Πότε και πώς ξεκίνησε ο «πόλεμος»

Ένας «πόλεμος» ανάμεσα σε δύο ενορίες του Βροντάδου, αυτήν του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας της Ερυθιανής. Το έθιμο αυτό έχει τις ρίζες του στην Τουρκοκρατία, δεν υπάρχουν όμως σαφείς πληροφορίες για το πότε και πως ακριβώς ξεκίνησε. Ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για την ιστορία του εθίμου πριν το 1950. Μαρτυρίες λένε ότι στα παλιά χρόνια τα παιδιά – τα Βρονταδουσάκια – των δύο ενοριών έπαιζαν πετροπόλεμο με σφεντόνες. Είναι πιθανό, η αιτία του πετροπόλεμου να ήταν το γεγονός ότι ο οικισμός του Αγίου Μάρκου ήταν νεότερος από αυτόν της Παναγίας της Ερυθιανής κι αυτό δημιούργησε αντιπαλότητες στα παιδιά και άναβε τα αίματα. Ίσως, λοιπόν, στις φιλονικίες αυτές να ενεπλάκησαν κάποια στιγμή και μεγαλύτεροι, κυρίως κατά την περίοδο του Πάσχα.

Οι σφεντόνες έδωσαν τη θέση τους στα κανονάκια

Τις σφεντόνες αντικατέστησαν τα κανονάκια. Στην αρχή έριχναν κανονιές για να γιορτάσουν την Ανάσταση. Τα κανονάκια αυτά τα έφερναν οι Βρονταδούσοι ναυτικοί (υπήρχαν στα εμπορικά πλοία για λόγους ασφάλειας) από τα πλοία τα οποία παροπλίζονταν. Έστηναν τα κανόνια στις αυλές των εκκλησιών κι άρχιζαν να ρίχνουν κανονιές η μια εκκλησία στην άλλη. Τα κανόνια αυτά που τα έλεγαν τρυμπούνια τα γέμιζαν με πυρίτιδα, βαρούσαν την ώρα της Ανάστασης και με τον δυνατό κρότο προσπαθούσαν να σπάσουν η μια εκκλησία τα τζάμια της άλλης. Εκτός από τα κανονάκια χρησιμοποιούσαν και τα «σουρντάδα», δηλαδή δίκανα και κοντόκανα εμπροσθογεμή όπλα.

Η εμφάνιση των ρουκετών

Αυτό συνεχίστηκε για πολλά χρόνια. Το 1889 το έθιμο θεωρήθηκε επικίνδυνο και απαγορεύτηκε, καθώς για αδιευκρίνιστους λόγους πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, με τους «αντιπάλους» να χαλάνε τις βοτσαλωτές αυλές των εκκλησιών για να γεμίσουν με βότσαλα τα κανονάκια. Τότε λοιπόν εμφανίστηκαν οι πρώτες ρουκέτες!

Αρχικά τις έφτιαχνε το εργαστήριο του πυροτεχνουργού Κορακάκη που είχε τη συνταγή από την Ιταλία. Πρώτοι τον ανακάλυψαν οι ενορίτες του Αγίου Μάρκου, οι οποίοι άφησαν να διαρρεύσει το μυστικό τους και στους ενορίτες της Παναγίας της Ερυθιανής. Αργότερα γύρω στο 1900 κατασκευάζονταν από τους ίδιους τους κατοίκους των δύο ενοριών. Από τότε και μέχρι το 1950 οι ρουκέτες ρίχνονταν από τις σκεπές των εκκλησιών. Όμως επειδή προκαλούνταν ζημιές και ήταν επικίνδυνο για τους ρουκετατζήδες άρχισαν να τις εκτοξεύουν από τα γύρω χωράφια. Το έθιμο κινδύνεψε αν σβήσει κατά τα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Διακόπηκε κατά τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας. Ξανάρχισε το 1970.

Ρουκετατζήδες και συνεργεία

Ο ρουκετοπόλεμος κρύβει πολύ κόπο και ατελείωτες ώρες προετοιμασίας, μα πολύ κέφι και μεράκι. Οι ρουκέτες φτιάχνονται από τους ίδιους τους «εμπόλεμους». Το κόστος κατασκευής είναι αρκετό. Από τα μέσα του καλοκαιριού δημιουργούνται τα συνεργεία, με ονόματα διάφορα, όπως «Ναυσικά, Λαίλαπας, Εόκα, Διγενής, Κόμπρα, Μαφία, Ίκαρος, Τριχίδι, Αράπω, Ερινού, Αρραβωνιάρα 18 χρονών, Λέων, Ζόμπι, Αχέπα, θείος Τρούμαν, Δαίδαλος, RDF, Απάλαρος, Γέρος, Sixty Nine, κτλ».