Ο κοινός μας τόπος

Η παρατεταμένη ανομβρία που επικρατεί, γεγονός όχι ασυνήθιστο για τη Χίο, αφού είναι γνωστές στο πρόσφατο παρελθόν οι λιτανείες των κατοίκων της για να βρέξει σε χρονιές που έφτανε Δεκέμβριος και δεν είχε ρίξει σταγόνα, αφού τα φαινόμενα δεν μπορούν εύκολα να διέλθουν το Αιγαίο με τους ισχυρούς ανέμους του και να φθάσουν μέχρι εδώ, μας υπενθυμίζει ότι ζούμε όλοι μαζί πάνω σε μια κοινή κουκκίδα γης και ότι έχουμε απόλυτη και ζωτική ανάγκη τους φυσικούς της πόρους.

Αυτά ακριβώς τα δύο βασικά για την διαβίωση και την κοινωνική συνοχή μας ζητήματα συνηθίζουμε να τα ξεχνούμε στην καθημερινότητά μας και στον σχεδιασμό και εφαρμογή αναπτυξιακών πολιτικών για τον τόπο μας.

Το ότι δεν βρέχει πάνω στο νησί μας είναι τραγικό για όλους μας, ο.τι και αν πρεσβεύει ο καθένας σχετικά με την ανάπτυξη. Το ότι όλοι επιθυμούμε να βρέξει επιτέλους πάνω στο νησί μας, είναι η μόνη κοινή μας επιθυμία και η απόδειξη του αυτονόητου, ότι για να υπάρξει αναπτυξιακή πολιτική πρέπει να υπάρχει ζωή άρα φυσικοί πόροι στο νησί μας.

Καταστάσεις λοιπόν που θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την ύπαρξη μας, όπως οι πανδημίες, οι παρατεταμένες ανομβρίες, οι σεισμοί και όλα τα φυσικά φαινόμενα κάτω από τα οποία έχουμε κοινή μοίρα στον κοινό τόπο μας, αποτελούν καμπανάκια για να αντιλαμβανόμαστε αφενός την μικρότητα μας, αφετέρου ότι έχουμε υποχρέωση να φερόμαστε ευσυνείδητα, με πνεύμα κοινωνικής ευθύνης στον τόπο μας και να σχεδιάζουμε με σεβασμό και με μελετημένο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό το μέλλον του άρα και το δικό μας πάνω σε αυτόν.

Πολιτικές κουβέντες του αέρα και κάθε λογής ιδιωτικά και δημόσια έργα μεγάλα και μικρά απερίσκεπτα, που δεν σέβονται το τοπίο και την κλίμακα του τόπου και που ζημιώνουν ή επιβαρύνουν ή αλλοιώνουν τους υδροφόρους ορίζοντες, τις βουνοκορφές, τα δάση και τις αγροτικές γαίες και εν γένει το φυσικό απόθεμα και τους φυσικούς πόρους του νησιού μας είναι ουσιαστικά πολιτικές αυτοκαταστροφής και όχι πολιτικές ανάπτυξης, όσο και αν έτσι δείχνουν σε πρώτο επίπεδο.

Επιμελητήριο περιβάλλοντος και πολιτισμού Χίου ΕΠΠΟΧΙ